Το γράμμα των γονέων μας...

Το βρήκα και είπα να το διαβάσουμε μαζί, δεν ξέρω ποιος το έγραψε αρχικά αλλά θα μπορούσε να ήταν συγγραφέας του ο πατέρας μου ο πατέρας σου, η μάνα μου η δική σου μάνα....... όλων μας οι γονείς....διαβάστε το λοιπόν!!!

Αγαπημένο μου παιδί...

Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα,κι αυτό φοβάμαι πως δε θα αργήσει να γίνει,κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις: Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν. Μπορεί ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου...

¨Ομως ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την αγάπη που σε κοιτούσαν.
Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου....!!!
Κι όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!!!

Στα χρόνια που πέρασαν, ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν...
Ομως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές..
Γι αυτο αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση. Θυμήσου με πόση υπομονή , ξόδευα ώρες ατέλειωτες να σε βοηθώ..!!
¨Οταν μιλάμε εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα μη με παρεξηγείς Άκουσέ με:
Όταν ήσουν μικρό παιδί,έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος..!!

Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις, θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις να μη σε λούσω..
Όταν διαπιστώνεις την άγνοια μου πάνω στη νέα τεχνολογία δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μη με κοιτάς με περιπαιχτικό βλέμμα!!
Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι,δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ...
Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι...
Το πιο σημαντικό είναι η ίδια η συζήτηση..!!
Σε δίδαξα τόσα πολλά πράγματα: να ντύνεσαι σωστά..Να τρως σωστά..
Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...
Οταν δε θέλω να φάω μη με πιέζεις ξερω καλά πότε πρέπει και πότε οχι..!!
Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δε μου επιτρέπουν να περπατώ. Μη στανεχωριέσαι, φυσικο είναι!!
Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ, το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...
Το ξέρω η ηλικία μου δε μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήριος όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...

Κάποια μέρα θα καταλάβεις, ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα...
Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρομο σου..!!
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένο,επειδή είσαι αναγκασμένο να με βλέπεις δίπλα σου...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!

Η σοφία μου και η πέιρα μου σου είναι απαραίτητη!!
Δώσε μου το χέρι σου...και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με ΥΠΟΜΟΝΗ -ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ..!! κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα...!!

Σ'ΆΓΑΠΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ......

Είναι οι γονείς μας....οι άνθρωποι που αξίζουν τον σεβασμό.... την αγάπη μας....Ας τους δώσουμε χρόνο απο το χρόνο μας και την καθαρή αγάπη μας..

Όπως έλεγε και ένας Γέροντας Αγιορείτης ...δύο συμβόλαια έχουμε στη ζωή μας από το Θεό... ένα για τα παιδιά μας και ένα για τους γονείς μας....αν δεν τα ξεχρεώσεις θα σου μείνουν για την άλλη ζωή...!!! 

http://skouliki-skoulikia.blogspot.com/