Δυο μήνες κάθισα κοντά στον γερο-Ιωσήφ (τον Ησυχαστή) και
βρήκα τη χάρη. Ένα βράδυ προσευχόμουν όρθιος στο κελλί μου. Για μια στιγμή σαν
να άνοιξε ο απέναντι τοίχος, και είδα να με πλησιάζουν τρεις μορφές. Η ψυχή μου
άνοιξε τα χέρια της και αγκάλιασε τη μεσαία. Τί αισθάνθηκα δεν λέγεται. Η
πνευματική μου αίσθηση με πληροφορούσε ότι ήταν ο Χριστός συνοδευόμενος από δύο
αγγέλους.
Μόλις συνήλθα, πήρα το φαναράκι μου και μεσάνυκτα ξεκίνησα
για τον Άγιο Βασίλειο. Καθ΄ οδόν περικύκλωσαν την ψυχή μου οι δαίμονες. Φόβος
και τρόμος με κατέλαβε. Έφθασα επιτέλους, αγωνιών και ασθμαίνων, στον Άγιο
Βασίλειο. Είπα στον πάτερ Αθανάσιο: «Ειδοποίησε τον γέροντα ότι θέλω επειγόντως
να τον συναντήσω». Με δέχθηκε αμέσως. Κάθισε. «Τί έχεις;» μου λέει. «Περίμενε,
γέροντα, λίγο να συνέλθω και θα σου πω». Του διηγήθηκα τί μου συνέβη.
Ο γέροντας σηκώθηκε, με αγκάλιασε και καταχαρούμενος μου
είπε: «Αυτό, παιδί μου, είναι το πρώτο σκαλί. Αυτή είναι η χάρις. Από ΄δω και
πέρα άλλη πνευματική αμφίεση, άλλοι ορίζοντες, άλλη τροφή πνευματική, άλλη
προσευχή σε περιμένουν. Αυτό πολλοί μοναχοί το περιμένουν χρόνια και λίγοι το
γεύονται. Κι εσένα τόσο γρήγορα σου τό ΄δωσε ο Θεός».
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ,
εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ»,
ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 2000, σ. 40-42.
http://tribonio.blogspot.gr
http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου