1η Ιανουαρίου Πρωτοχρονιά , Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ , Προφήτης Δαυίδ , Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος , Άγιος Βασίλειος,

Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ

Εορτάζει η Εκκλησία μας μετά την Θεία γέννηση, στη λεγόμενη Κυριακή μετά την Θεία γέννηση, και τους μάρτυρες της Θείας γεννήσεως. Τον Άγιο Ιωσήφ τον μνήστορα, τον αρραβωνιαστικό της Παναγίας, που ταν φύλακας και προστάτης μόνον, του Ιησού, του μικρού Ιησού και της αχράντου μητρός Του, κι έχει μεγάλη παρρησία και στους δυό οι πιο πολλοί δεν χρησιμοποιούμε αυτή την παρρησία του Αγίου . Αυτή τη μεσιτεία. Ας το ‘χομε υπόψη κι ας το κάνομε. Ήταν πολύ μεγάλος. Ήταν δίκαιος. Ήταν άνθρωπος του Θεού και πρόσφερε τόσα στην Παναγία και στον Χριστό και στην Αγία Εκκλησία. Διακόνησε στο μυστήριο της Θείας γεννήσεως και του μιλούσε ο ουρανός και τον οδηγούσε ο Κύριος τον Άγιο Ιωσήφ και πήρε την επίτοκο Μαριάμ, την έφερε στη Βηθλεέμ, εγέννησε στο σπήλαιο, ο άγγελος τον ειδοποίησε να φύγει για την Αίγυπτο, ένεκα της επιβουλής του Ηρώδου, κι έφυγε εκείνος τόσες μέρες μακριά, κάνοντας υπακοή στο θεϊκό θέλημα και γύρισε μετά και πήγε στη Ναζαρέτ , αντί της Βηθλεέμ και των Ιεροσολύμων, φοβούμενος τον Αρχέλαο, τον διάδοχο του Ηρώδη, ο οποίος Ηρώδης είχε κακό θάνατο. Αλλά το ευαγγέλιο δεν το λέει έτσι. 

Βάνει τον Αρχάγγελο της Θείας γεννήσεως, πιθανώς τον Γαβριήλ , να πάει στην Αίγυπτο και να πει στον Ιωσήφ και στη Μαριάμ και στο βρέφος να έλθουν στη γη Ισραήλ και συνεχίζει: «Τεθνήκασι γάρ οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου.» Αυτοί που ζητούσαν το παιδίον, να το θανατώσουν, έφυγαν. Απέθανε ο Ηρώδης τι απαλά και ευγενικά το λέει! Μόνο πληροφορεί. Κι αφήνει στοργικά τα υπόλοιπα στου Κυρίου τη χάρη και πήγαν στη Ναζαρέτ . Κι εκεί υπηρετούσε και το βρέφος και τη Μαριάμ. Τον βλέπομε στα ευαγγέλια, μέχρι το δωδέκατο έτος της ηλικίας του Ιησού Χριστού, που πήγαν το Πάσχα και ο Ιησούς και η Μαριάμ και ο Ιωσήφ, στα Ιεροσόλυμα. Κι ύστερα πια δεν έχομε πληροφορίες. Ήταν, φαίνεται, μεγάλος και εκοιμήθη. Πολλοί ακούνε στο ευαγγέλιο και για τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο στην καινή Διαθήκη και λένε είχε κι αλλά παιδιά ο Ιωσήφ, πριν γίνει μνηστήρας, προστάτης και φύλακας της Παναγίας και του βρέφους, είχε οικογένεια είχε σύζυγον. Από την οποία απέκτησε επτά τέκνα εκείνη είχε κοιμηθεί, γι αυτό λέγεται ο Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος κλπ. Πολλοί σκανδαλίζονται και δυσκολεύονται ο Ιωσήφ ήτο μνήστωρ της Θεοτόκου, για να υπάρχει κάλυψη απέναντι στον Μωσαϊκό νόμο και επετελεσε το έργο του θαυμάσια και ουράνια.

 

Προφήτης Δαυίδ

Άλλος, λοιπόν, που γιορτάζει, την Κυριακή μετά την Χριστού γέννηση, είναι ο προφητάναξ Δαυίδ ο Χριστός, κατά το ανθρώπινο, ήτο υιός του Δαυίδ. Απόγονος του Δαυίδ και απόγονος του Αβραάμ ο Δαυίδ ήταν σπουδαίος. Τον κάλεσε ο Θεός από τα πρόβατα και έγινε βασιλιάς. Βασιλιάς των ιουδαίων και πρόσφερε πολλά στο έθνος των Εβραίων και πολέμους έκαμε και εστήριξε τους Ιουδαίους και ποιητής Ψαλμών ήτο και δίκαιος ήτο και αμαρτωλός ήτο κι ο Θεός τον εδέχθη δια της μετανοίας. Κι έγραψε και τον περίφημο Πεντηκοστό Ψαλμό, που λέει όλα τα μεγαλεία και αρχίζει: Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου.» και τι λένε οι Πατέρες; Ποιό είναι το μέγα έλεος του Θεού; Ο Χριστός μόνο ο Χριστός μπορούσε να ελεήσει τον πεσμένο Aδάμ και την Εύα και τους εξ αυτών προελθόντας ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου», σημαίνει, Θεέ, πατέρα, ελέησε με με τον Χριστό. 

Τον Μεσσία και Δαυίδ σημαίνει προσφιλής. Σημαίνει αγαπημένος είναι , λοιπόν, ο Ιησούς απόγονος του Δαυίδ γι αυτό και τον φώναζαν τυφλοί και άρρωστοι: «Ιησού, υιε Δαυίδ, ελεησόν με.» Σπουδαίος και μεγάλος ο Δαυίδ και γλυκύτατος. Κι είναι κάθε μέρα στη ζωή μας, στη ζωή της Εκκλησίας, με τους αθάνατους Ψαλμούς του, που οι περισσότεροι είναι δικοί του, εμπνευσμένοι από το Άγιον Πνεύμα επουράνια αυτή ποίηση αγγίζει τις ψυχές μας και τις οδηγεί στη Θεία μεθη και στον ουράνιο έρωτα.

Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος

Και ο τρίτος που γιορτάζει, την Κυριακή μετά την Χριστού γέννηση, είναι ο Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, που είπαμε γι αυτόν λίγο πριν ο μεγαλύτερος γυιός του Ιωσήφ. Που χε αποκτήσει από την σύζυγο του, πριν μνηστευθεί, πριν γίνει προστάτης και φύλακας της Κυρίας Θεοτόκου και στη συνέχεια και του Θείου Βρέφους. Υπέροχος και σεμνός νέος. Κατά την παράδοση ακολούθησε στην Βηθλεέμ, καθώς η επίτοκη Μαριάμ και ο Ιωσήφ πήγαιναν για την απογραφή του Καίσαρος Αυγούστου και καθώς πήγαν στην Αίγυπτο, ακολούθησε κι εκείνος. Αυτό μας το λέει κυρίως η εικονογραφία. Κι όταν κάποτε ο Ιωσήφ θέλησε να μοιράσει την περιουσία στα παιδιά του, εκείνα δεν θέλησαν να πάρει μερίδιο και ο Ιησούς , που εθεωρείτο, τάχα, υιός του τέκτονος, κατά τα εξωτερικά επιφαινόμενα ο Άγιος Ιάκωβος, όμως, του λέει: «Μή στενοχωριέσαι, Ιησού εγώ θα σου δώσω το δικό μου μερίδιο. 

Κι αν θες, θα το ‘χουμε μαζί•» Κι ο Ιησούς συνεκινήθη. Κι ονομάσθηκε, λοιπόν, ο Ιάκωβος αδελφόθεος. Αδελφός του Θεανθρώπου. Τόσο σπουδαίος και σημαντικός έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και πρόσφερε τόσα πολλά στην αρχαία Εκκλησία. Αλλά και σημέρα , όσοι τον επικαλούνται, λαμβάνουν τη βοήθεια του και τη χάρη του ο παπά-Πλανάς είχε κάνει σ’ έναν Ιάκωβο, με τη χάρη του Αγίου Ιακώβου, μεγάλη θεραπεία στα χρόνια που έζησε ο γέροντας στον 20ο αιώνα, εδώ στην Αθήνα. Αυτοί ήτανε οι προπάτορες και οι αγαπημένοι του Ιησού Χριστού και οι μάρτυρες της Θείας γεννήσεως ο Ιωσήφ και ο Ιάκωβος Τον διηκόνησαν και ο Δαυίδ τον προεφήτευσε. Όντως, λοιπόν, εσαρκώθη ο Κύριος και όλα τα υπόλοιπα. «Θεός εφανερώθη εν σαρκί κλπ.»

Και φεύγομε, τώρα, γιατί πέρασε και η ώρα, από τον μήνα Δεκέμβριο και πάμε στον Ιανουάριο. Στην Πρωτοχρονιά και καλή χρονιά και ευλογημένη που έχομε την περιτομή του Χριστού μας και την ονοματοδοσία Του, οκτώ ήμερες μετά την Θεία Του γέννηση. Τον πήγαν ο Ιωσήφ και η Μαριάμ σε μια συναγωγή και έγινε η περιτομή του Χριστού μας και εχύθη το πρώτο αίμα Του για μας έτσι αρχίζει η θυσία Του. Κι έκαμε περιτομή ο Χριστός, για να αποδείξει στους μετέπειτα φοβερούς αιρετικούς ότι όντως εσαρκώθη γιατί εκείνοι έλεγαν πως κατά φαντασίαν εσαρκώθη. Αφού εσαρκώθη κατά φαντασίαν, πως έγινε η περιτομή; και που έγινε; στη φαντασία; Στη φαντασία αυτών; Αλλά ο Χριστός όντως εσαρκώθη και έγινε άνθρωπος. Όμοιος κατά πάντα με ήμας, πλήν αμαρτίας. 

Κι εκείνος που κατεδεχθη να σαρκωθεί, να ενανθρωπήσει, κατεδεχθη και την περιτομή της σαρκός την περιτομή, που την όριζε ο νόμος και ήταν προεικόνιση και συμβολισμός της αχειροποιήτου περιτομής, που είναι το Βάπτισμα. Κι ακόμη έγινε η περιτομή, για ν αποδείξει στους Ιουδαίους, που Τον κατηγορούσαν πως παραβαίνει το νόμο και το Σάββατο, ότι Εκείνος τηρεί το νόμο καθ όλα και μέχρι της περιτομής και λέγεται περιτομή και, κατά τους Πατέρες και συμβολιστάς, διότι κόπτει το περιττόν. Ποιό είναι το περιττόν; Η αμαρτία και πως φεύγει η αμαρτία; Αυτό που λέει το «Πιστεύω»: Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.» Καταδέχτηκε, λοιπόν, ο Χριστός μας της σαρκός την περιτομή. Κι είναι καταδεκτικός. Αλλά γι αυτή την ομορφιά θα μιλήσομε, πρώτα ο Θεός, την Πρωτοχρονιά το βράδυ, 31 Δεκεμβρίου, στην εκπομπή της Δευτέρας, 10 με 12 το βράδυ ευχαριστούμε τον Χριστό, τον περιτμηθεντα δια την ημετέραν σωτηρίαν. Τον περιτμηθεντα εν σαρκί.

Άγιος Βασίλειος

Και την ίδια μέρα γιορτάζει και ο μέγας ιεράρχης της Καισαρείας ο Άγιος Βασίλειος. Από τις μεγάλες, τρισμεγάλες κορυφές της ορθοδοξίας μας και δη της Ελληνορθοδοξίας μας ο,τι να πούμε για τον μεγάλο αυτό φωστήρα, είναι λίγο και μικρό. Ψελλίσματα αδέξια διατυπώνουμε έζησε και έλαμψε στον χρυσούν αιώνα της Εκκλησίας. Τον 4ο που χε τις μεγαλύτερες δυσκολίες, αλλά και το περισσότερο φως και τη δόξα της. Προέρχεται απ’ την Ανατολή ο πατέρας του απ’ τον Πόντο, η μάνα του απ’ την Καππαδοκία. Τον ανάθρεψαν με λογισμό και μ’ όνειρο. Τον σπούδασαν. Ακόμα και στην Αθήνα έφθασε και σπούδασε εδώ που περπατάμε έχει περπατήσει κι εκείνος. Ας έχομε την ευχή του και στη συνέχεια οι αρετές του, η χάρη του, οι συγγραφές του κι ο τρόπος ζωής του, ο υπέροχος και ουράνιος, τον ανέβασαν στον θρόνο της Καισαρείας. Στα 370 μ.Χ. 

Κι ο Άγιος έλαμψε. πολέμησε τον Αρειανισμό, με τον καλύτερο τρόπο. Ήταν υπόδειγμα βίου για όλους και στον καιρό του οι άνθρωποι τον εμιμούντο. Αγαπούσε όλους. Πρόσφερε σ’ όλους το καλό και προσπαθούσε να τους κρατήσει μακριά από την αίρεση και την ειδωλολατρεία. Αγαπούσε τους αιρετικούς και ειδωλολάτρες, άλλ όχι την αίρεση και την αμαρτία τους αγαπούσε ως ανθρώπους δυσκολεμένους γι αυτό, κι όταν εκοιμήθη ο Άγιος, στο ξόδι του, 1η Ιανουαρίου 379 μ.Χ., υπήρξε τόσος μεγάλος συνωστισμός, ήσαν τόσοι εκείνοι που πήγαν στο ξόδι του, κι ήσαν αμέτρητοι και οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτραι και οι αιρετικοί και οι χριστιανοί. Ήταν κοινός πατέρας ο Άγιος. Ήταν ήλιος που φώτιζε όλους. Αφού πέρασε τη ζωή του κάνοντας το καλό προς όλους, συγγράφοντας, νουθετώντας, αγαπώντας, εργαζόμενος, εις ηλικίαν 50 ετών, ανεπαύθη εν Κυρίω. Αφού έγραψε και τη Θεία Λειτουργία και πρόσφερε τόσα πολλά στην Εκκλησία και στο γένος μας και λέει κάπου ο Μέγας Βασίλειος, πως ο επίσκοπος είναι και πατρίδος προστάτης. 

Ας το ακούμε σημέρα εμείς, γιατί κάποιοι δεν το ακούμε αυτό και δεν το κάνομε να προστατεύομε και την Ελληνορθόδοξη πατρίδα μας απ’ όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες και τα δεινά, διότι η Ελληνορθόδοξη πατρίδα μας εστάθη φως στην οικουμένη. φως σ’ όλα τα εθνη. Θαυμαστό μεγαλείο. Κι ο Άγιος Βασίλειος είναι κοντά μας αυτές τις μέρες. Κι οι μεγάλες προσφορές του στην Εκκλησία και στο γένος φτάνουν μέχρι σημέρα και τα παιδάκια και όλοι τον περιμένουμε, να μας φέρει δώρα να μας φέρει αγάπη να μας φέρει στοργή να μας δώσει την ευλογία του και την ευχή του και γυρίζει ο Άγιος Βασίλειος και στην πατρίδα μας και στις γειτονίες του κόσμου και προσφέρει τα δώρα του Χριστού. 

Τα δώρα της αγάπης τη Θεία του ευλογία και στον ναό του Αγίου Βασιλείου, στην οδό Μετσόβου, εδώ στα Εξάρχεια, είν αυτές τις ήμερες το Άγιο χεράκι του εκείνο το χεράκι που ευεργετούσε που προσευχόταν που έγραφε τόσα συγγράμματα ωραία και που έκανε τόσα πολλά και τόσα καλά. Κι όσοι μπορούμε, ας πάμε να προσκυνήσομε. Κι ευχαριστούμε τους πατέρες και αδελφούς, που το φέρουν κάθε χρόνο και μας χαρίζουν αυτή τη δωρεά κι αυτή την ομορφιά.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία.