Μνήμη της αγίας παρθένου και μάρτυρος Μαρκέλλας της Χίου (22 Ιουλίου)

Η αγία αυτή αμνάδα του Χριστού καταγόταν από τη Βολισσό της Χίου. Όταν πέθανε η μητέρα της, την ανέθρεψε ο πατέρας της. Μεγαλώνοντας προόδευσε σε αρετή έτσι που το σώμα της ακτινοβολούσε από την περίσσεια αγιότητας της ψυχής της. Ο διάβολος, φθονώντας μία τόσο λαμπρή αρετή, προσπάθησε να της υποβάλει ακάθαρτους λογισμούς, αλλά η αγία απέκρουσε εύκολα όλους τους πειρασμούς με την δύναμη του Σταυρού. Ο άρχοντας του σκότους στράφηκε τότε προς τον πατέρα της και γέννησε στον σαρκικό και ολιγόπιστο αυτόν άνθρωπο ασελγή πόθο για τήν ίδια τη θυγατέρα του. Αφήνοντας τους λογισμούς να βλαστήσουν στη ψυχή του, άρχισε να κάνει απρεπείς προτάσεις στην νεαρή κόρη που ταραγμένη από τέτοια αναισχυντία έφυγε κρυφά από το χωριό και κατέφυγε στο βουνό. Η αποτυχία αυτή άναψε περισσότερο τη φλόγα που έκαιγε την καρδιά του παραλογισμένου αυτού ανθρώπου και σαν δαιμονισμένος άρχισε να την αναζητά παντού. Βλέποντάς τον να πλησιάζει, η αγία Μαρκέλλα έτρεξε προς τη θάλασσα και κρύφτηκε σε ένα βάτο. Δεν μπόρεσε όμως να μείνει απαρατήρητη από τον πατέρα της που μη μπορώντας να μπει στο βάτο έβαλε φωτιά να τον κάψει. Η Μαρκέλλα διέφυγε από αλλού και άρχισε να τρέχει πάνω στα βράχια της ακρογιαλιάς.

Καθώς ο πατέρας της δεν μπορούσε να τη φτάσει, της έριξε ένα βέλος που την τραυμάτισε, αλλά δεν την εμπόδισε να συνεχίσει το ξέφρενο τρέξιμό της. Καταλαβαίνοντας ότι οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν, ανέπεμψε προσευχή προς τον επουράνιο Νυμφίο της, παρακαλώντας να την βοηθήσει. Αμέσως ο Κύριος έκανε να σχισθεί ένας βράχος, που δέχτηκε την αγία, όπως και άλλοτε έγινε στην αγία Θέκλα (24 Σεπτ.). Όταν έφθασε ο πατέρας της, μη μπορώντας να την τραβήξει από το βράχο, έκοψε τα στήθη της κόρης του, κατόπιν την αποκεφάλισε και έριξε το κεφάλι της στη θάλασσα, ανοίγοντάς της έτσι τις πύλες της ουράνιας αυλής, μεταξύ των συνετών παρθένων που συνοδεύουν τον Νυμφίο Χριστό.

Από το βράχο που στέγασε την αγία, αναβλύζει άγιασμα, που έχει τη ιδιότητα να καλύπτει, τα βότσαλα με μια λεπτή κοκκινωπή κρούστα, που οι κάτοικοι του νησιού ονομάζουν «άγιο αίμα» και συρρέουν κατά πλήθη στο προσκύνημα αυτό. Μαζεύουν τα βότσαλα αυτά, τα ξύνουν και φυλάνε τα ξύσματα σε βάζα χρησιμοποιώντας τα σε κάθε είδους αρρώστιες. Η αγία έχει εμφανισθεί εξάλλου πολλές φορές, φορώντας μοναχικό ένδυμα και δείχνοντας να αναδύεται από τη θάλασσα, σε αρρώστους που έρχονται να περάσουν τη νύχτα στο ναό που έχει κτιστεί στον τόπο του βάτου.

(«Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», τ.11ος ,Ιούλιος. Εκδ. Ίνδικτος)

http://vatopaidi.wordpress.com