Συναξαριστής 19 Δεκεμβρίου: Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα η Ρωμαία

Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα η Ρωμαία

Η χριστιανική αγιωσύνη είναι δρόμος του μαρτυρίου και της ασκήσεως, που τον ακολουθούν οι αμαρτωλοί. Ο άγιος Παύλος γράφει: "επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού" κι αυτό θα πη πως η αγιωσύνη ποτέ δεν είναι συντελεσμένη στην γή, αλλά "επιτελείται". Αυτή την αλήθεια, που έτσι όπως διατυπώνεται, μας φαίνεται παράδοξη, μπορούμε να την δούμε και να την καταλάβωμε στον βίο και την άθληση του αγίου Μάρτυρος Βονιφατίου, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. Τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του ο άγιος του Θεού τις ξέπλυνε με το αίμα του μαρτυρίου του. Ήταν δούλος και με την εντολή της κυρίας του ξεκίνησε από τη Ρώμη να πάη στην Ανατολή για να φέρη ιερά λείψανα αγίων Μαρτύρων. Οι σύνδουλοί του εγύρισαν ύστερα από καιρό κι αντί για άλλα λείψανα έφεραν στην κυρία τους τα ιερά λείψανα του Βονιφατίου. Την αγιωσύνη και την αιώνιο ζωή την κερδίζουν οι θνητοί άνθρωποι και οι αμαρτωλοί της γης.

Βιογραφία

Οι Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα έζησαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Η Αγλαΐα ανήκε στην τάξη των ευγενών και πλούσιων Ρωμαίων γυναικών και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και στις διάφορες αγαθοεργίες. Ο δε Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. Όπως η κυρία του, ήταν και αυτός εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν την περιουσία της Αγλαΐας με πολλή τιμιότητα, και απέναντι στους υπηρέτες ήταν ευγενέστατος.

Η ανεξέλεγκτη όμως καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφατίου και της Αγλαΐας. Άναψε την εύφλεκτη νεότητά τους και παρασύρθηκαν από τις ένοχες σαρκικές ηδονές. Ευτυχώς όμως, ο έλεγχος των συνειδήσεών τους ήταν αυτός που τελικά επικράτησε. Αμάρτησαν. Έκλαψαν και οι δύο πικρά. Θα τους δεχόταν άραγε και πάλι ο Θεός σαν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του; Γιατί όχι; Άλλωστε, ο Ίδιος είπε: «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκά, ΙΕ' 10). Δηλαδή, χαρά γίνεται στους ουρανούς, με την παρουσία αγγέλων του Θεού, που συμμετέχουν στη χαρά αυτή, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί.

Με πολλή συντριβή λοιπόν, οι δύο μετανοούντες εξομολογήθηκαν το ηθικό τους ολίσθημα σε πνευματικό ιερέα και η ηθική τους επιστροφή και αναγέννηση ήταν πλέον γεγονός. Έτσι αργότερα ο μεν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικά για την πίστη στην Ταρσό της Κιλικίας, η δε Αγλαΐα, αφού πούλησε τα υπάρχοντά της, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανακούφιση των φτωχών και των πασχόντων.

http://www.imkifissias.gr/
http://www.saint.gr/

.