Γέροντας Ιάκωβος - Περί της μνημονεύσεως των κεκοιμημένων

Όταν προσκομίζω , έλεγε ο Γέροντας, βλέπω τις ψυχές που περνούν από μπροστά μου και με παρακαλούν να τις μνημονεύσω, και να θέλω να τις ξεχάσω δεν μπορώ.

Έλεγε ο Γέροντας πολύ να προσέχουμε στην προσευχή μας τι ζητάμε από τον Θεό, γιατί παραδείγματος χάρη δεν ξέρουμε, όταν του ζητήσουμε δοκιμασία και μας τη δώσει,
αν θα την αντέξουμε.

Έλεγε επίσης ο Γέροντας:

- Όταν ο Ιερέας βγάζει μερίδες και μνημονεύει τα ονόματα των πιστών στην Ιερά Πρόθεση κατεβαίνει Άγγελος Κυρίου και παίρνει την μνημόνευση αυτή και την πηγαίνει και την
εναποθέτει στο Θρόνο του Δεσπότου Χριστού ως προσευχή γι’ αυτούς που μνημονεύθηκαν. Σκεφθείτε λοιπόν τι αξία έχει να σας μνημονεύσουν στην Αγία Πρόθεση. Κάποια
φορά είχα ξεχάσει να μνημονεύσω στους κεκοιμημένους τη μητέρα μου, που ήταν Αγία γυναίκα. Όταν τελείωσα την Θεία Λειτουργία και πήγα στο κελλάκι μου, εκεί που καθόμουν,
ήλθε η ψυχή, το πνεύμα της μητέρα μου, και μου είπε με παράπονο:
«Πάτερ Ιάκωβε δε με μνημόνευσες σήμερα».
«Πως μητέρα δεν σας μνημόνευσα. Κάθε μέρα σας μνημονεύω και μάλιστα την καλύτερη μερίδα σας βγάζω», της είπα.
«Όχι παιδί μου, σήμερα με ξέχασες και η ψυχή μου δεν αναπαύεται τόσο όσο τις άλλες μέρες που με μνημονεύεις», μου απάντησε.

Σκεφθείτε τι μεγάλος κέρδος και ωφελεία δέχεται η ψυχή όταν τη μνημονεύει ο ιερέας.
- Είδα και την ψυχή του πατέρα μου, - έλεγε ο Γέροντας -, να κάθεται έξω από ένα απλό σπιτάκι σαν κελλάκι και του λέω:
«Πατέρα μου, εσύ που ήσουν και χτίστης, δεν έχτιζες ένα μεγαλύτερο σπίτι να μένεις άνετα, αλλά κάθεσαι σε ένα τέτοιο σπιτάκι»;
Τότε, τι μου λέει;
«Παιδί μου, εσύ με τις προσευχές σου και τις ελεημοσύνες σου μου έκτισες το σπιτάκι αυτό και το έχω και μένω».

http://www.xristianos.gr/