«το ανθρώπινο είδος ζει σε ένα καθεστώς εσωτερικής δηλητηρίασης»......

o άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ονόμαζε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ο οποίος για να μη ξεχνιόμαστε έφτιαξε, εν μέσω 20ώ αιώνι,τους δύο αιματηρότερους πολέμους στη γνωστή ιστορία του κόσμου- «ΛΕΥΚΗ ΔΑΙΜΟΝΙΑ»:

«Όταν είχαν επινοήσει οί άνθρωποι μηχανές για το ταξίδι στις θάλασσες, για το πέταγμα στον αέρα, για τη συνομιλία από μεγάλες αποστάσεις, τότε φάνηκε ό Χριστός στην Ευρώπη ότι είναι τόσο άχρηστος και καθυστερημένος, όσο και οί αιγυπτιακές μούμιες.

Όλες όμως τίς εφευρέσεις τις στο διάστημα των τελευταίων διακοσίων ετών, ή Ευρώπη τίς έχει χρησιμοποιήσει για την αυτοκτονία της στους παγκοσμίους πολέμους, για το έγκλημα, για το μίσος, για το γκρέμισμα, για την απάτη, για τον εκβιασμό, για την βεβήλωση των ιερών και οσίων των λαών, για το ψέμα, τίς ατιμίες, τίς ακολασίες και την αθεΐα σ' ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά

στην πραγματικότητα, ή Ευρώπη κανένα άλλο δεν εξαπάτησε, εκτός από τον εαυτό της. Οί μη χριστιανικοί λαοί έχουν καταλάβει τι εστίν Ευρώπη, τι προσφέρει και τι θέλει, για τούτο και την ονόμασαν «Λευκή Δαιμονία.»

κι έρχεται ο γνωστός κοινωνιολόγος Λεβί Στρος,o oποίος σήμερα γίνεται 100 ετών,να τον επιβεβαιώσει.αντιγράφω από τα σημερινά «Νέα»:

«Παρατηρώ την τρομακτική εξαφάνιση ειδών της πανίδας και της χλωρίδας.

Το ανθρώπινο είδος ζει σε ένα καθεστώς εσωτερικής δηλητηρίασης.

Σκέφτομαι τον κόσμο στον οποίο τελειώνω τις ημέρες μου. Και δεν αγαπώ αυτόν τον κόσμο», εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του στη «Μonde» το 2005. Αλλά πολύ πριν από αυτή τη συνέντευξη, ο Λεβί- Στρος είχε επικρίνει εκείνους τους θεωρητικούς του ουμανισμού που θεμελίωναν τα δικαιώματα του ανθρώπου στα προνόμια ενός κυρίαρχου είδους- του ανθρώπινου.

Με τον ίδιο τρόπο ανέτρεψε την ιδέα ότι ο δυτικός είναι ένας ανώτερος πολιτισμός.

«Αυτές οι κοινωνίες δεν αντιπροσωπεύουν ένα παιδικό ή κατώτερο στάδιο της ανθρωπότητας, αλλά σύνθετους οργανισμούς που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τον δικό μας σε επίπεδο ανάπτυξης σκέψης και κουλτούρας», έγραφε.

Ο Ντιντιέ Εριμπόν, συγγραφέας του βιβλίου «De pres e de loin, entretiens avec Claude Levi-Strauss», συμπυκνώνει την κληρονομιά του Λεβί- Στρος στην αναγνώριση και τον σεβασμό του Άλλου.

Σε αυτή την υποδοχή που επιφύλαξαν οι Αζτέκοι στους Ισπανούς κονκισταδόρες, για να γνωρίσουν από τον «Άλλον» τον αφανισμό.



http://misha.pblogs.gr/