π.Νικόδημος Ζαμπόρσκυ -Καραφάς , ο ιεραπόστολος τής Ουκρανίας σε καιρούς ΔΝΤ...

Η περιοχή τής Μαριούπολης δέχθηκε για λίγο διάστημα την ευεργετική επίδραση ενός άγνωστου στους πολλούς ιερομονάχου του π.Νικοδήμου Ζαμπόρσκυ -Καραφά.Θεωρήσαμε αναγκαίο να αφιερώσουμε λίγες σειρές γι αυτό τον αφανή ιεραπόστολο κι εργάτη τού Ευαγγελίου , που τον γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.Γεννήθηκε στην Αμερική και είχε ελληνο-ουκρανική καταγωγή.

Η οικογένεια του εύπορη, τού έδωσε την δυνατότητα μιάς άνετης ζωής και πολύ καλών σπουδών.Τελίωσε την ιατρική και όταν αργότερα το σοβιετικό καθεστώς κατέρρευσε, υπακούοντας στην κλήση τού Θεού, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των δικών του , ήλθε στο Άγιον Όρος το 1987 , έγινε μοναχός , χειροτονήθηκε ιερέας , υπηρέτησε στην Ι.Μητρόπολη Ιερισσού καιτο 1995 ανεχώρησε για την Ουκρανία. Για αρκετό διάστημα ήταν προϊστάμενος του ελληνικού ναού τής Αγ.Αικατερίνης Κιέβου. Προσπάθησε με πολλούς αγώνες να δώσει ζωή στον κατεστραμμένο ναό και να βοηθήσει το ελληνικό στοιχείο του Κιέβου αλλά και όλης τής Ουκρανίας. Το δράμα των παιδιών που χτυπήθηκαν από το Τσέρνομπιλ , δεν τον άφησε αδιάφορο. Επισκεπτόταν την περιοχή και συμπαραστεκόταν στους πληγέντας. Στο Κίεβο ανέλαβε την φροντίδα της περίθαλψης και συμπαράστασης ανηλίκων, απόρων, ορφανών και εγκαταλελειμένων παιδιών, που ήταν κι αυτά θύματα τής ραδιενέργειας. Με συνεχείς εκκλήσεις κι επιστολές προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει κάποιους ανθρώπους στην Ελλάδα.Από ενορίες και ιεραποστολικούς συλλόγους βρήκε ανταπόκριση , όχι όμως από πολιτικούς . Αντιμετώπισε την αδιαφορία αλλά και την εχθρότητα κατι που τον πίκρανε αβάσταχτα.Η διαμονή του στο Κίεβο ήταν αδύνατη.

Κατέφυγε στη Μαριούπολη.Άρχισε απλά και αθόρυβα το ιεραποστολικό του έργο στις ελληνικές πολεις και χωριά , όπου οι άνθρωποι μετά από τόσα χρόνια διωγμών και προπαγάνδας , παρέμεναν ακατήχητοι, αβάπτιστοι,αλειτούργητοι, αδιάφοροι. Στις κατά καιρούς συναντήσεις μας μάς μίλησε με πολύ πόνο για την κατάσταση που επικρατεί .Σε μια επιστολή του γράφει:

«Η οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας είναι τραγική .Έχει επιδεινωθεί μετά το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ .Ο πληθυσμός πριν το ατύχημα ήταν 53 εκατομμύρια.Σήμερα είναι 48.Οι μητέρες αποφεύγουν τις γεννήσεις γιατί στις πέντε οι δύο παρουσιάζουν δυσπλασίες ή καταλήγουν στον πρόωρο θάνατο των νεογεννήτων.Στή μείωση του πληθυσμού προσθέτουμε και τα 650000 ορφανά παιδιά λόγω του θανάτου των γονέων τους εξαιτίας του Τσέρνομπιλ.
Από το συνολικό έδαφος τής Ουκρανίας , δλδ 650 εκατομμύρια τετρ.χιλόμετρα , το 47% είναι μολυσμένο και ακατάλληλο για καλλιέργεια , τώρα και για τα επόμενα 15000 χρόνια. κατά τις απόψεις των επιστημόνων.Αποτέλεσμα αυτού είναι η Ουκρανία , που ήταν ο «σιτοβολώνας» τής Ευρώπης , να ναγκάζεται σήμερα να εισάγει σιτάρι.

Ο μέσος όρος μισθού για έναν εργαζόμενο είναι 9000 δρχ.Η σύνταξη είναι 2000 δρχ.Μια οικογένεια θεωρείται ευτυχισμένη αν εξασφαλίζει μηνιαία ένα ποτήρι σπορέλαιο.Οι περισσότεροι ζούν με ψωμί και λάχανα.Κρέας και ψάρι, ως τροφές είναι άγνωστες.Η ανεργία πλήττει μεγάλο μέρος του πληθυσμού.Τα βάσαν τής ζωής και οι στερήσεις είναι καθημερινές.Οι αρρώστιες, κυρίως ο καρκίνος και η λευχαιμία, χτυπούν τους δυστυχισμένους ανθρώπους.Ξυπόλητα παιδάκια γυρίζουν στους δρόμους και αυξάνεται η φυματίωση..Η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη ή ανύπαρκτη..Μέσα σε αυτούς που υποφέρουν ανήκουν και οι ορθόδοξοι έλληνες που συνολικά είναι 200.000 σε όλη την Ουκρανία, κυρίως στην περιοχή τής Μαύρης Θάλασσας και στο Κίεβο, περίπου 1500. Πραγματικά έχουμε ανάγκη στοργής και αγάπης, και γι αυτο στρεφόμαστε στην πατρίδα μας , την Ελλάδα...»

Όταν του δινόταν η ευκαιρία ερχόταν στην Ελλάδα για να μεταφέρει τον πόνο των ανθρώπων και να ζητήσει βοήθεια.Άμισθος καθώς ήταν , δεν είχε την δυνατότητα να ταξιδέψει αεροπορικώς, αλλά μόνο με το λεωφορείο της γραμμής που για να φτάσει που για να φτάσει στην Ελλάδα χρειαζόταν τρία μερόνυχτα χωρίς στάση για διανυκτέρευση. Το 2003 προσβλήθηκε από καρκίνο στο λαιμό.Φαίνεται πως οι επισκέψεις του στο Τσέρνομπιλ ήταν μοιραίες .Την κατάσταση της υγείας του επιδείνωσε η ποιμαντική του δραστηριότητα στην περιοχή τής Μαριούπολης.Περιόδευε όλη την επαρχία μέσα στούς πάγους και στο φοβερό κρύο, χωρίς να διαθέτει δικό του αυτοκίνητο. Με την παρότρυνση φίλων από την Ελλάδα κατέβηκε στην Αθήνα.Ευγενής καθώς ήταν δεν ζήτησε βοήθεια από κανέναν για να ταξιδέψει με αεροπλάνο. Ταλαιπωρημένος και με υψηλό πυρετό ταξίδεψε με το λεωφορείο. Νοσηλεύτηκε αρκετό καιρό στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο , όπου ένοιωσε την πραγματική αγάπη και φροντίδα των γιατρών του νοσηλευτικού προσωπικού και αρκετών εν Χριστώ αδελφών του.κοιμήθηκε τον Δεκέμβριο τού 2004 και τάφηκε στην Ι.Μ. Πεντέλης.



Οι τελευταίες του λέξεις ήταν : «Σας παρακαλώ μην ξεχάσετε τα δυστυχισμένα παιδιά της Ουκρανίας».

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

σημ 1 :από τον π.Νεκτάριο Αντωνόπουλο, ηγούμενο της Μ.Σαγματά , δημοσιευμένο στο βιβλίο «Μέσα στους ανθρώπους εξορίστηκα», συνοδοιπορία με τα παιδιά τού πουθενά και του κανένα, του Κέντρου νεότητος Θηβών και των εκδόσεων Ακρίτας


σημ 2: στην Ουκρανία από το 1998 εφαρμόζονται προγράμματα του ΔΝΤ με τα γνωστά και σε εμάς αποτελέσματα :


Are Ukraine Black Death Cases Result of IMF Loans?


σημ 3. στην φωτογραφία η πάλαι ποτέ Ελληνική Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Κίεβο, όπου υπηρέτησε ο π.Νικόδημος


http://misha.pblogs.gr/