Σύντομο βιογραφικό - Συνέντευξη της συγγραφέως Βασιλικής Ράλλη

Η κ. Βασιλική Ράλλη γεννήθηκε στη Θερμή της Λέσβου λίγους μήνες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Κατάγεται από τα Μοσχονήσια της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας της, Νικόλαος Μαραγκός, έμεινε αιχμάλωτος στους Τούρκους, ενώ η μητέρα της ήλθε προσφυγοπούλα στη Λέσβο, διαφεύγοντας ως εκ θαύματος τη σφαγή τον τραγικό Σεπτέμβρη του 1922.

Η κ. Βασιλική Ράλλη απεφοίτησε από το Ανώτερο Παρθεναγωγείο και τη Γαλλική Σχολή της Μυτιλήνης.

Αν και από νωρίς ασχολήθηκε με την ποίηση, ωστόσο τα τελευταία χρόνια μάς έδωσε υπέροχα δείγματα πεζογραφίας, στα οποία είναι διάχυτη η αγάπη της, η νοσταλγία κι ο βαθύς πόνος για την αξέχαστη πατρίδα της, αλλά και η βαθιά της πίστη και ευλάβεια στο Θεό και τους Αγίους.

Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τα εξής βιβλία: «Καρυές, ο λόφος των Αγίων», «Πατρίδα αξέχαστη Μικρά Ασία», «Πηνελόπη», «Το Προσφυγόπουλο» και την ποιητική συλλογή «Ψυχής αντίλαλοι».

Η Βασιλική Ράλλη είναι η πρώτη που δέχθηκε σε ενύπνιο τις υποδείξεις του Αγίου Ραφαήλ σχετικά με την αποκάλυψη των λειψάνων μέσα στο κτήμα της και μέχρι σήμερα αποτελεί την κύρια και πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών γύρω από το «Θαύμα της Θερμής».

ΕΡ.: Παρατηρείται στις μέρες μας μία προσπάθεια ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Ως Μικρασιάτισσα, πώς κρίνετε αυτήν την κίνηση;

ΑΠ.: Η ζωή μου ολόκληρη είναι μια συνεχής μαρτυρία της μικρασιάτικης καταγωγής μου.

Σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία που μου παρουσιάζεται δεν παύω να διακηρύττω και να ομιλώ για τη μικρασιατική γη των πατέρων μας.

Λες και φοβάμαι μη την ξεχάσει κανείς ή αμφισβητήσει την ελληνικότητά της. Τι κι αν γεννήθηκα στη Θερμή της Λέσβου? είμαι Μικρασιάτισσα.

Είμαι ο σπόρος που κυοφορήθηκε μες στ’ αγιασμένα χώματα της γης αυτής της Επαγγελίας, της ποτισμένης με ιδρώτα και αίμα ελληνικό, της σπαρμένης από τα ιερά κόκκαλα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων.

Είμαι από τη γη που έκρυψε στα έγκατά της τόσα κορμιά αδικοσκοτωμένων Ελλήνων.

Έζησα το δράμα της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, ακούω τώρα στα υστερνά μου χρόνια να γίνεται λόγος για τη λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία.

Αρχικά κρίνω την κίνηση αυτή θετική. Διότι, τους γειτονικούς λαούς γενικότερα, και τους Έλληνες με τους Τούρκους ειδικότερα, δεν πρέπει να τους χωρίζει το μίσος, αλλά να συμβιώνουν ειρηνικά.

Είναι ευχάριστο να συνυπάρχουν αυτοί οι δυο λαοί, γιατί έχουν συμβίωσει ειρηνικά και στο παρελθόν κι έχουν δεχθεί τα ίδια δεινά και τις ίδιες λαχτάρες.

Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως οι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί, για να μη δημιουργηθούν προβλήματα στα εδαφικά δικαιώματα και στα συμφέροντα της Ελλάδας για να μην προδοθεί η ιστορία του τόπου μας.


ΕΡ.: Ποια θεωρείτε πως ήταν η προσφορά των Μικρασιατών στην ελλαδική κοινωνία;

ΑΠ: Η Μικρασία την περίοδο εκείνη, πριν την Καταστροφή, είχε μία σπουδαία άνθιση σε πολλούς και διάφορους τομείς.

Θα έλεγα πως έδινε την εικόνα μιας ευρωπαϊκής χώρας, πολύ πριν η Ευρώπη αποκτήσει την αίγλη που απέκτησε.

Οι Μικρασιάτες, διωγμένοι σαν διαβατάρικα πουλιά, μπορεί τα υπάρχοντά τους να τα εγκατέλειψαν, καθώς βίαια εκδιώχθηκαν, μπορεί να άφησαν στα βάθη της Ανατολής γονείς και παιδιά, όμως μαζί τους κουβάλησαν μια ιστορία, έναν πολιτισμό, μια κουλτούρα, μια αρχοντιά κι αυτούς τους σπόρους τους φύτεψαν στη γη της μητέρας Ελλάδας, με αποτέλεσμα να συμβάλουν σε μια ιστορική αναγέννηση της χώρας μας, της οποίας τα πλήρη ευεργετικά αποτελέσματα δεν έχουμε ίσως δει ακόμη.

Η προσφορά των Μικρασιατών στην ελλαδική κοινωνία ήταν ιδιαίτερα σημαντική.

Είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι Μικρασιατές ανέπτυξαν οικονομικές, εμπορικές, επιστημονικές και πολιτισμικές δραστηριότητες, οι οποίες βοήθησαν στην πρόοδο του ελληνικού κράτους τον 20ο αιώνα.

Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, έστω κι αν λύγισε προσωρινά κάτω από το βάρος του σταυρού που σήκωσε, διωγμένος βίαια από τη γη των πατέρων του, δεν έσκυψε το κεφάλι στην καταφρόνια.

Αλλά με την εξυπνάδα, τη δραστηριότητα και την εργατικότητα που τον χαρακτήριζε κατόρθωσε γρήγορα να ορθοποδήσει και να συμβάλει σημαντικά στην πρόοδο του ελληνικού κράτους.


ΕΡ.: Τον τελευταίο καιρό όλοι έκθαμβοι παρατηρήσαμε πως η Ελληνική Kυβέρνηση δε χαρακτήρησε με Προεδρικό Διάταγμα τη Μικρασιατική Καταστροφή ως γενοκτονία. Mονολεκτικά ποια είναι η γνώμη σας;

ΑΠ.: Θεωρώ ότι αυτό ήταν μεγάλο λάθος των πολιτικών μας, δεδομένου ότι υπήρξε γεγονός αποδεδειγμένο και πανθομολογούμενο η γενοκτονία των Ελλήνων Μικρασιατών, κι όχι μονάχα των Αρμενίων.


ΕΡ.: Πριν από τη δεκαετία του ’70 η Λέσβος ήταν γνωστή ως το νησί δίπλα στην Τουρκία, ενώ στις τελευταίες δεκαετίες είναι πλέον γνωστό ως το νησί των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτήν την εξέλιξη, εσείς που είστε ένας από τους πρωτεργάτες της υπόθεσης των Καρυών της Θερμής;

ΑΠ.: Αισθάνομαι ξεχωριστή συγκίνηση, ως το πρόσωπο που έχω ζήσει από την αρχή αυτήν την ιερή υπόθεση και πίστεψα ακράδαντα στην αγιότητα αυτών των μαρτύρων? αλλά, και ιδιαίτερα, ως ιδιοκτήτρια του ελαιοκτήματος μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα όλες οι ιερές ευρέσεις.

Δοξάζω το Θεό και ευχαριστώ τους αγίους που επέλεξαν κι εμένα, ώστε να συμβάλω κι εγώ ταπεινά στην αποκάλυψή τους

http://www.agiosrafael.org/