Τώρα όμως σ’ αυτήν την κατάσταση ήλθαμε, και είμαστε ακέφαλοι, και ούτε ο μεγαλύτερος αγαπά τον μικρότερο, ούτε ο μικρότερος τον μεγαλύτερο.

Αυτή είναι η αγάπη που μας προστάζει ο Κύριος να αγαπούμε αλλήλους και να φανερώνουμε ότι είμαστε μαθητές Του; Αυτό είναι που μας λέει, αν μας κτυπήσουν από το ένα μέρος του προσώπου να γυρίζουμε και το άλλο; Όποιος μισεί τον αδελφό του, είναι ανθρωποκτόνος αν και δεν τον σκότωσε πραγματικά, σύμφωνα με το λόγο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Τώρα όμως σ’ αυτήν την κατάσταση ήλθαμε, και είμαστε ακέφαλοι, και ούτε ο μεγαλύτερος αγαπά τον μικρότερο, ούτε ο μικρότερος τον μεγαλύτερο. Το καύχημά μας τώρα δεν είναι στον Χριστό, αλλά άλλος καυχάται στη δύναμή του, άλλος στη γνώση του, και άλλος στον πλούτο του που φθείρεται. Αλλοίμονό μας, αν δεν μοιάσουν τα έργα μας με το όνομα που έχουμε, το να λεγόμαστε Ασκητές.

(Διονυσίου Ιερομονάχου, Βιβλίον καλούμενον Ίχνος Χριστού, Ομιλία Α΄. Έκδ. Ανων. Εταιρείας Εκδόσεων «Νέα Ελληνική Ηώς» Αθήναι. Σε νεοελληνική απόδοση)