Ο Απόστολος Παύλος σε μια του επιστολή γράφει πως επιθυμεί και ελπιζει να μεγαλυνθή ο Χριστός στο ασθενικό του σώμα "είτε δια ζωής είτε δια θανάτου". Είτε δηλαδή αν θα ζήση είτε αν θα πεθάνη μαρτυρικά, αυτό θα είναι για τη δόξα του Χριστού. Αυτό συμβαίνει και με όλους τους Αγίους της Εκκλησίας, και μ' εκείνους που φθάνουν στην ηθική τους τελείωση με ειρηνικό θάνατο και μ' εκείνους που μαρτυρικά "τελειούνται". Και στις δύο περιπτώσεις μεγαλύνεται ο Χριστός "εν τη θνητή σαρκί ημών". Αυτό συνέβη και με τους δύο Αγίους που γιορτάζομε σήμερα, τον άγιο και πρώτον επίσκοπο Σμύρνης Βουκόλον, που "εβίωσεν οσίως" κι απέθανε ειρηνικά και τον άγιο μάρτυρα Ιουλιανό, που καρφώθηκε χέρια και πόδια στη γη και παρέδωκε το πνεύμα του στον Θεό. Ένας ύμνος ανήκει στο ανθρώπινο σώμα, το ποίημα του Θεού, που μαζί με τ' άλλα "τοις αγίοις παρέχει της ψυχής την ανδρείαν επιδείκνυσθαι". :
Όσιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης
Βιογραφία
Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος τον χειροτόνησε Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης.
Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία με όλη την ευσυνειδησία, την θερμότητα και την αυταπάρνηση των μαρτυρικών εκείνων χρόνων. Υπήρξε πατέρας και ποιμένας για τους Χριστιανούς του στη διδασκαλία και την υπεράσπιση, όταν κινδύνευαν από τους διώκτες του Ευαγγελίου. Προς δε τα ειδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας να μην τα ερεθίσει αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και φωτισμό να ελκύει πολλούς από αυτά στην Χριστιανική πίστη.
Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο, ο Όσιος χειροτόνησε ως διάδοχό του τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πολύκαρπο (τιμάται 23 Φεβρουαρίου) και μετά κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του Οσίου Βουκόλου ενταφιάσθηκε, με θαυματουργική ενέργεια του Θεού φύτρωσε στον τόπο της ταφής του ένα δένδρο το οποίο παρείχε ιάσεις στους πιστούς.
Άγιος Ιουλιανός ὁ ἐν Ἐμέσῃ
Βιογραφία
Ο Άγιος Μάρτυς Ιουλιανός καταγόταν από την Έμεσα, πόλη της Κοίλης Συρίας και έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Διακρινόταν για την ευσέβειά του προς τον Θεό και για την αγάπη του προς τους αδελφούς του. Ασκούσε το επάγγελμα του ιατρού και φρόντιζε για την αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας των συνανθρώπων του, είτε Χριστιανών είτε ειδωλολατρών.
Κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού, το έτος 284 μ.Χ., συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες ο Επίσκοπος Εμέσης Σιλουανός, ο διάκονος Λουκάς και ο αναγνώστης Μώκιος, οι οποίοι ομολόγησαν με θάρρος και ανδρεία την πίστη τους στον Χριστό. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να κατασπαραχθούν οι Άγιοι από τα άγρια θηρία.
Ο Άγιος Ιουλιανός δεν είχε παρασταθεί στην καταδίκη τους, αλλά άκουσε όμως περί αυτής. Έτρεξε, λοιπόν, με όλες του τις δυνάμεις, για να τους προφθάσει, αλλά όταν ήλθε στο κριτήριο, πληροφορήθηκε ότι τους μετέφεραν ήδη στο αμφιθέατρο, για να βρουν τον θάνατο εκεί. Στη θέα των Αγίων τα μάτια του δάκρυσαν αλλά η ψυχή του φλογίσθηκε. Οι τρεις εκείνοι Άγιοι Μάρτυρες ήταν αθλητές του Χριστού, καυχήματα της Εκκλησίας, στηρίγματα των ψυχών. Και αμέσως έτρεξε κοντά τους, χωρίς να προλάβουν να τον εμποδίσουν οι στρατιώτες και τους ασπάσθηκε αδελφικά. Η πράξη του αυτή θεωρήθηκε έγκλημα και κρίθηκε ότι οι ασπασμοί εκείνοι έπρεπε να επισύρουν τον θάνατο.
Ο Άγιος Ιουλιανός δεν φοβήθηκε από την κρίση των διωκτών. Έμεινε έως τέλους απτόητος και άσειστος. Οι δήμιοι του διαπέρασαν καρφιά στο κεφάλι, στα χέρια και τα πόδια, κατόπιν δε και στην κεφαλή. Έτσι, ο Άγιος Μάρτυς Ιουλιανός ακολούθησε τους άλλους Αγίους Μάρτυρες και έλαβε το ένδοξο στέφανο του μαρτυρίου.
ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ: (εκ του Ιούλιος) = ο ένδοξος, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας.
.
+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82.JPG "Ι.Ν. Αγ. Βαρβάρας Πατρών")
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου