Πως πρέπει να πολεμά κάποιος εναντίον της αμελείας....

Γιά να μη πέσεις στην άθλια κακία της αμέλειας, η οποία σου εμποδίζει τον δρόμο της τελειότητας και σε προδίδει στα χέρια των εχθρών, πρέπει να αποφεύγεις κάθε περιέργεια και κάθε γήϊνο προσκόλλημα και κάθε είδους ασχολία, που δεν ταιριάζει στην κατάστασί σου.

Έπειτα πρέπει να βιάσης τον εαυτό σου, να υπακούης γρήγορα σε κάθε καλή συμβουλή και σε κάθε προσταγή των προεστώτων και πνευματικών σου, κάνοντας κάθε πράγμα σε εκείνο τον χρόνο και με εκείνο τον τρόπο που τους αρέσει. Σε κάθε έργο που έχεις να κάνεις, μην αργοπορήσεις εντελώς"γιατί εκείνη η μικρή πρώτη αργοπορία φέρνει μαζί της και την δεύτερη και η δεύτερη την τρίτη και η τρίτη τις υπόλοιπες, στις οποίες παρεκλίνει η αίσθησις ευκολότερα παρά στην πρώτη.

Επειδή και περισσότερο τραβήχθηκε και αιχμαλωτίστηκε από την ηδονή, που δοκίμασε στη δεύτερη και τρίτη και υπόλοιπες αργοπορίες. Γι αυτό και η πράξις ή αρχίζει πολύ αργά, ή εγκαταλείπεται εντελώς πολλές φορές ως ενοχλητική"και έτσι λίγο λίγο γίνεται η συνήθεια της αμέλειας, η οποία φτάνει μετά από αυτά σε τέτοιο σημείο, που με άλλο τρόπο δεν αναγνωρίζεται, παρά αν εμείς αφού βαρεθούμε πλέον την αμέλεια, δοθούμε ολοκληρωτικά σε έργα σημαντικά και προσεκτικά. Γιατί από την τελευταία μας αυτή φροντίδα μάθαμε ότι σταθήκαμε έως τότε πολύ αμελείς, με ντροπή και βλάβη τόσων καλών έργων, που θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Αυτή η αμέλεια τρέχει παντού και με το φαρμάκι της, όχι μόνο την θέληση φαρακώνει και την κάνει να αποστρέφεται κάθε εργόχειρο και κάθε πνευματικό κόπο και υπηρεσία, αλλά ακόμη τυφλώνει και το νού, για να μη θεωρήσει σε ποιό παράλογο και κακό λογισμό στηρίζεται αυτή η θέλησις και για να μην παρακινήσει, από αυτή την παρατήρηση, αυτή την θέληση να φροντίσει να τελέσει γρήγορα κάθε οφειλόμενη υπηρεσία και να μη την αφήνει παντελώς ή να την αναβάλλει για άλλο χρόνο.

Επειδή δεν είναι μόνο αρκετό το να κάνεις γρήγορα το έργο που έχεις να κάνεις, αλλά πρέπει να το κάνεις και σε καιρό κατάλληλο, που απαιτεί η ποιότητα και το είναι εκείνου του έργου και με όλη εκείνη την φροντίδα που ταιριάζει σε αυτό, για να έχη κάθε δυνατή τελειότητα. Επειδή είναι γραμμένο"«Καταραμένος όποιος κάνει τα έργα του Κυρίου με αμέλεια» (Ιερ. 48,10). Και όλο αυτό το κακό συμβαίνει, γιατί δεν σκέφτεσαι την δύναμη εκείνου του καλού έργου να το κάνεις στον καιρό του και με γνώμη αποφασιστική, για να νικήσεις τον κόπο και την δυσκολία, που φέρει η αμέλεια στους αρχαρίους στρατιώτας.

Λοιπόν, εσύ πρέπει να σκέφτεσαι πολλές φορές ότι μία μόνη ανύψωση του νού στο Θεό και μία ταπεινή γονυκλιτική μετάνοια στη γη, που γίνεται στο όνομα και την τιμή αυτού του Θεού, αξίζει περισσότερο, από όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Και ότι, κάθε φορά που αφήνουμε την αμέλεια και βιάζουμε τον εαυτό μας με επιμελή έργα, οι Άγγελοι φέρνουν στην βασιλεία των ουρανών, ένα στεφάνι ένδοξης νίκης"και ότι αντίθετα πάλι στους αμελείς, όχι μόνο δεν δίνει στεφάνια ο Θεός, αλλά και παίρνει από αυτούς λίγο λίγο τις χάρες που έχει δοσμένες, αφήνοντάς τους να στερηθούν και της βασιλείας του για την αμέλειά τους"γιατί έχει γραφτεί ότι"«Οι καλεσμένοι στους ουρανίους γάμους αδιαφόρησαν και πήγαν άλλος στο χωράφι του και άλλος στο εμπόριό του» (Ματθ. 22,5).

Αυξάνει δε τις χάρες αυτές στους επιμελείς και βιαστές του εαυτού τους, κάνοντάς τους να μπούν μετά από αυτά και στην ουράνια βασιλεία του"«η βασιλεία των ουρανών κερδίζεται με προσπάθεια και την κερδίζουν αυτοί που αγωνίζονται» (Ματθ. 11,12).

Εάν όμως και ο κακός λογισμός, πολεμώντας να σε ρίξη στην αμέλεια, σου φέρνει στο νού ότι, για να αποκτήσεις μία αρετή που επιθυμείς, θα κοπιάσης πολύ και για πολλές ημέρες, και ότι οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί και εσύ είσαι ένας και αδύνατος, και ότι χρειάζεσαι να κάνεις πολλές και μεγάλες πράξεις για να την κατορθώσεις"αν λέω, αυτά σου φέρνει στο νού ο λογισμός της αμελείας, μη τον ακούσεις"αλλά άρχισε να φέρνης στο νού σου πράξεις σαν να έχεις να κάνεις λίγες και σαν να πρέπη να κοπιάσης λίγο και για λίγες ημέρες"και σαν να έχης να πολεμήσεις εναντίον ενός εχθρού μόνο και σαν να μην ήταν άλλοι να σε πολεμήσουν και με μία τόσο μεγάλη ελπίδα, σαν να είσαι (όπως και είσαι), με την βοήθεια του Θεού, πιο δυνατός από εκείνους. Γιατί αν κάνεις έτσι, θα αρχίσει να εξασθενή από σένα η αμέλεια και θα έχης διάθεσι κατόπιν να μπει στην ψυχή σου λίγο λίγο η αντίθετη αρετή της επιμέλειας.

Το ίδιο αυτό κάνε και για την προσευχή"για παράδειγμα, αν ο καιρός το απαιτή να κάνεις μία ώρα προσευχή και αυτό φαίνεται σκληρό στην αμέλειά σου, άρχισε την προσευχή, σαν να έχεις να προσευχηθής μισό τέταρτο της ώρας και μετά εύκολα θα περάσει στο άλλο μισό και από εκείνο στο άλλο, κ.τ.λ.

Και αν καμιά φορά καταλάβεις στο διάστημα αυτό δυσκολία και αντίσταση πολύ πιεστική, άφησε για την ώρα την προσευχή, για να μην την αντιπαθήσεις και μετ από λίγο ξανακάνε πάλι την προσευχή που άφησες"τον ίδιο αυτό τρόπο πρέπει να χρησιμοποιής και στο εργόχειρο και στην υπηρεσία σου, όταν συμβαίνει να έχεις να κάνεις πράγματα, τα οποία, με το να φαίνονται στην αμέλειά σου πολλά και δύσκολα, εσύ ταράζεσαι ολόκληρος.

Γι αυτό άρχιζε με την καρδιά σου ήσυχα από το ένα, σαν να μην είχες να κάνεις άλλο. Και έτσι ενεργώντας με επιμέλεια, θα τα κάνεις όλα με πολύ λιγότερο κόπο, από κείνον, που φαίνονται στην αμέλειά σου. Γι αυτό, αν δεν κάνεις έτσι και αν δεν σκεφθείς να πολεμήσεις τον κόπο και την δυσκολία, που σου δείχνεται από τον εχθρό για κάθε αρετή, θα υπερισχύσει η αμέλεια μέσα σου, οπότε όχι μόνον όταν είναι παρών ο κόπος και η δυσκολία, αλλά και από μακριά ακόμη, θα σε κάνη να ανυπομονής και να φοβάσαι, ότι θα έχεις πάντα κόπους και δυσκολίες και ότι θα σε πειράζουν πάντα οι εχθροί σου. Οπότε και στην ίδια σου την ανάπαυση, θα έχεις από τους λογισμούς σου ενόχληση.

Γνώριζε, δηλαδή, παιδί μου, ότι το πάθος της αμέλειας με το κρυφό του φαρμάκι, λίγο λίγο σαπίζει, όχι μόνο τις πρώτες και μικρές ρίζες, οι οποίες επρόκειτο να βλαστήσουν τις συνήθειες των αρετών, αλλά σαπίζει και εκείνες ακόμη τις ρίζες των καλών συνηθειών, που προηγουμένως αποκτήθηκαν.

Και όπως ο σκώληκας τρώει το ξύλο, έτσι και αυτό το πάθος προχωράει, κατατρώγοντας ανεπαίσθητα και καταναλίσκει το νού της πνευματικής ζωής"και με το μέσο αυτό, γνωρίζει να στήνει τις παγίδας και τις θηλιές ο διάβολος σε κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα, όμως, στις πνευματικές ψυχές, γνωρίζοντας ότι εύκολα πέφτει στις επιθυμίες κάθε αργός και αμελής, καθώς είναι γραμμένο"«Σε επιθυμίες βρίκεται κάθε άνεργος» (Παροιμ. 13,4).

Λοιπόν, εσύ να αγρυπνάς πάντα προσευχόμενος και επιμελούμενος καλά ως ανδρείος αγωνιστής"«χείρες ανδρείων, εν επιμελεία» (Παροιμ. 13,4). Και μη περιμένεις να υφαίνεις τον νυμφικό σου χιτώνα, όταν πρόκειται να πας εκεί στολισμένος, για να συναντήσεις το Νυμφίο Χριστό. Και θυμήσου κάθε μέρα, ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού"και ότι, εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται να σου δώσει και το βράδυ.

Γι αυτό μην ακούσεις τον διάβολο, που σου λέει να του δώσεις το σήμερα και το αύριο να δώσεις στο Θεό, όχι"αλλά ξόδεψε όλες τις στιγμές των ωρών της ζωής σου, καθώς αρέσει στο Θεό. Και σαν να μην πρόκειται να σου δοθεί πλέον άλλος καιρός. Και λογάριαζε, ότι, για κάθε στιγμή, θα δώσεις ακριβέστατο λογαριασμό επειδή πολύτιμος είναι στα αλήθεια ο καιρός, που έχεις στα χέρια και θα έρθει η ώρα να τον ζητήσεις και να μη τον βρεις.

Νόμιζε ακόμη σαν χαμένη εκείνη την ημέρα (αν και να έκανες πολλά άλλα έργα), στην οποία δεν απόκτησες πολλές νίκες κατά των κακών σου κλίσεων και θελημάτων και κατά την οποία δεν ευχαρίστησες τον Θεό, όχι μόνο για τις ευεργεσίες που σου έκανε, και μάλιστα για το βασανιστικό του πάθους, ο οποίος για σένα υπέφερε"αλλά και για την πατρική γλυκειά εκπαίδευση των θλίψεων που πρόκειται να σου στείλει καμμία φορά. Τελειώνοντας και σου παραγγέλλω"«αγωνίσου πάντα τον καλό αγώνα» (Α΄ Τιμ. 6,12), γιατί πολλές φορές μία μόνον ώρα επιμελείας, κέρδισε τον παράδεισο και για μία ώρα αμελείας, τον έχασε. Και γίνε επιμελής, αν θέλεις να είναι ασφαλής η ελπίδα της σωτηρίας σου προς Θεό"«όποιος έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, όλα θα τα έχει άφθονα» (Παροιμ. 28,25)

Αόρατος πόλεμος

http://1myblog.pblogs.gr