Πάμε στις 21 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου

 

Εισόδια της Θεοτόκου

Αλλά, τώρα, να φύγουμε, γιατί περνάει η ώρα, πότε πέρασε κιόλας! Αμέσως πέρασε! Πάμε στις 21, τώρα, Νοεμβρίου και σταματάμε εδώ έχομε τα Εισόδια της Υπεραγίας, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και τα Εισόδια αυτά, που θα εξηγήσω σε λίγο τι είναι, απετέλεσαν, αργότερα, τη χριστιανική εορτή των εισοδίων της Θεοτόκου οι δίκαιοι και Άγιοι γονείς της, Ιωακείμ και Άννα, δεν είχαν παιδάκι. Η Άννα ήταν στείρα και πέρασαν τη ζωή τους χωρίς παιδί μεγάλη δοκιμασία και για τους Εβραίους διπλή, γιατί όλοι περίμεναν, όποιος έχει απογόνους, μήπως απ’ αυτούς προέλθει ο Χριστός γι αυτό σου λέει, αφού δεν έδωσε παιδί σε μένα ο Κύριος, δεν με εγκρίνει. Δεν με εγκρίνει να γίνω, κατά το ανθρώπινο, κι εγώ συγγενής του Χριστού να γεννηθεί από το σόϊ μου κι από το δέντρο μου, από τη φάρα μου, ο Χριστός. Κι ήταν μεγάλος πόνος. Σημέρα είναι μιά δοκιμασία, δεν πειράζει ο Κύριος τη δίνει, και να χεις παιδιά δοκιμασία είναι και να μην έχεις είναι δοκιμασία τι κάνεις; Κάνεις υπομονή, σκύβεις το κεφαλάκι σου στον Χριστό και λέμε αυτό που λέει η Εκκλησία μας: Σοι, Κύριε. Σε σένα, Κύριε. Κι ο Κύριος κανονίζει. Κι άμα αφεθούμε εκεί με εμπιστοσύνη στον Κύριο, φεύγουν όλα γιατί είναι πειρασμός, πιά είτε έχω είτε δεν έχω, μάλλον μας τα εμπιστεύεται ο Θεός και τα παιδιά, αλλά και την ατεκνία μας εμπιστεύεται κάτι, για να δει τι θα κάνουμε.

Μιά φορά, ο προφήτης Δαυίδ εδέχθη έναν αξιωματικό, που ταν βασιλιάς, όπως ξέρετε, και προφήτης, που του είπε: Βασιλιά μου, ο τάδε αξιωματικός σας βρίζει και τι του πε ο Δαυίδ; δεν του πε· Έλα δώ, τι είπε; κλπ οχι τέτοια οχι τέτοια ο Δαυίδ εμείς τα κοιτάμε αυτά τι του πε; Χμ. Τι του πε; Καλά κάνει, παιδί μου, και με βρίζει. Κι εσας , άμα έρχονται και σας λένε διάφοροι, καλά κάνουν. Πολύ καλά κάνουν γιατί καλά κάνουν αφού σας βρίζουν ο Θεός τον έβαλε, βρέ, να με βρίσει γιατί; για να δει ο Θεός, εγώ ο Δαυίδ, που θεωρούμαι σπουδαίος, πως θα αντιδράσω. Τι να κάνω με δοκιμάζει. Πλάκα δεν έχει αυτό;

Έτσι, λοιπόν. Παρακαλούσαν, όμως, τον Κύριο, δεν απελπίστηκαν. Αν θέλεις, Κύριε, το κάνεις. Κι αν μας δώσεις παιδάκι, θα το αφιερώσουμε σε σένα και όντως ο Κύριος τους έδωσε ένα, αλλά λέοντα. Λέαινα. Την Παναγίτσα! και την αφιέρωσαν σ’ Εκείνον, όταν έγινε τριών ετών. Κι έτσι εισήλθε, αυτό σημαίνει Εισόδια, είσοδος, εισήλθε η Παναγία μας στον ναό τον νομικό. Στον ναό του Σολομώντος. Τριών ετών κοριτσάκι. Τριετούσα δάμαλις και την πήρε ο αρχιερεύς ο μέγας, ο Ζαχαρίας, πατέρας του Προδρόμου, και οι αλλοι ιερείς και οι υπόλοιποι διακονούντες τον ναό, και την έβαλαν στα Άγια των Αγίων εκεί που έμπαινε, κάθε χρόνο, μιά φορά, ο αρχιερεύς με αιματηράν θυσιαν και κάποιοι σκανδαλίζονται και λένε: Μά μπήκε γυναίκα στο ιερόν; Βεβαίως μπήκε, εκεί, η Παναγία. Αλλά ήταν η Παναγία! γιατί η Παναγία, τι εγέννησε; Τον Χριστό! Τον Κύριο του ιερού. Τον σωτήρα και λυτρωτή τι έγινε η Παναγία; ναός! Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος ναός έγινε η Παναγία. Από το ρήμα ναίω. Τι σημαίνει ναίω; Κατοικώ. Κατοίκησε μέσα της ο Χριστός ο Κύριος του ναού. Κι ο ναός συμβολίζει την Θεοτόκο. Πολύ σπουδαία αυτά!

Την εισήγαγαν, λοιπόν, και έμεινε δώδεκα χρόνια εκεί και ετρέφετο με τον άρτο του αγγέλου με ουράνια τροφή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγαινε κάθε μέρα. Κι εκεί έβλεπε ουράνια πράγματα. Κι ερωτοτροπούσε με τον άσαρκο Λόγο και την αγάπησε τόσο πολύ ο άσαρκος Λόγος, ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, που εσαρκώθη κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού, εκ των αγνών και παρθενικών αιμάτων της Κυρίας Θεοτόκου και έτσι η Παναγία μας έγινε η αιτία της των πάντων θεώσεως. Η αιτία να σηκωθούν οι πεσμένοι, αφού έφερε τον νέο Aδάμ, τον Χριστό, και να μπούμε, με τη χάρη της και με την εκείνου δύναμη, όλοι στον Παράδεισο.

Αυτή είναι η εορτή των εισοδίων είναι μεγάλη και σημαντική, γιατί ο κόσμος, αυτή τη γιορτή, τι κάνει; Ξαναεπιστρέφει στον Θεό, διά της Θεοτόκου γι αυτό μην αφήνουμε την εκκλησία μας, τον ναό μας, και μην αφήνουμε και τον έμψυχο ναό, τον εαυτό μας να φιλοξενούμε κι εμείς μέσα μας τον Χριστό και να είμεθα του Χριστού και της Παναγίας.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία