Άγιος Παράμονος και οι 370 μάρτυρες, Άγιος Φιλούμενος

-->

Άγιος Παράμονος και οι 370 μάρτυρες

Θα πούμε τώρα το Φθινοπωρινό Συναξάρι, από αύριο 29 Νοεμβρίου γιορτάζει ο Άγιος Παράμονος και οι 370 μάρτυρες. Προήρχοντο αυτοί οι μάρτυρες από την Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Στα χρόνια του Διοκλητιανού. Κι εκεί, ο Ακυλίνος, ο έπαρχος της πόλεως, είχε κάποια σωματική αρρώστεια, είχε συλλάβει αυτούς τους 370 πιστούς, χριστιανούς, και τους είχε στη φυλακή για να τους εκτελέσει, αν δεν προσκυνούσαν τα είδωλα και δεν αρνιόντουσαν τον Χριστό και αποφάσισε, λοιπόν, να πάει στο Ιράκ, στη σημερινή Βασόρα, που ταν εκεί σε μιά περιοχή θερμά λουτρά, για να θεραπευθεί από τη σωματική νόσο, από την οποία έπασχε και πήρε μαζί του, για επίδειξη, και δεν ξέρω γιατί άλλο, και τους 370 κρατούμενους χριστιανούς έφθασε εκεί στο Ιράκ, στη Βαρσατία, τότε, τη σημερινή Βασόρα, και πριν πάει στα λουτρά, πρόσφερε θυσία στη θεά της ανατολής Ίσιδα, και της Αιγύπτου, εκεί. 

Λοιπόν και ύστερα έβαλε και τους κρατουμένους να θυσιάσουν στη θεά και να προσκυνήσουν τα είδωλα, αρνούμενοι τον Ιησού Χριστό. Κι εκείνοι του λένε: Αυτό δεν γίνεται με καμία κυβέρνηση. Κάμε ο,τι θέλεις και οργίσθηκε τόσο πολύ ο φοβερός αυτός έπαρχος και ειδωλολάτρης διοικητής, που διέταξε και αποκεφάλισαν όλους και τους έστειλαν στον Παράδεισο. Ήταν εκεί κι ένας χριστιανός, ένας άνθρωπος, καλύτερα, στο Ιράκ, που τον έλεγαν Παράμονο και αυτός, μόλις είδε αυτή την φρικτή πράξη του έπαρχου, ε, λέει, αυτό δεν πάει είναι μεγάλο ανοσιούργημα να σφάξει σαν ζώα και σαν αρνιά αυτούς τους αθώους, που είναι και ξένοι. Τ’ άκουσε αυτά ο Ακυλίνος και θύμωσε πολύ ο Παράμονος έφυγε, καθώς είπε αυτές τις κουβέντες και διατάσσει τους στρατιώτες του να τον πάρουν από κοντά, να τον συλλάβουν και να τον φέρουν μπροστά του και του είπε: γιατί λες αυτά τα ρήματα; και αλλά θα σου πω, λέει είσαι συ χριστιανός; ναι. Κι εγώ είμαι χριστιανός. 

Πιστεύω στον Κύριο να θυσιάσεις στα είδωλα. Δεν γίνεται αυτό και τότε είπε στους στρατιώτες να ορμήσουν και να τον φονεύσουν και όρμησαν όλοι μαζί και τον κτυπούσε ο καθένας μ’ ο,τι είχε και με τα ξίφη τους και τον εφόνευσαν και πήγε και αυτός μαζί με τους 370 μάρτυρες. Τους έθαψαν σ’ ένα μέρος και τους γιορτάζει η Εκκλησία κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου. Αυτοί οι μάρτυρες μαρτύρησαν επί Δεκίου. Δεν πειράζει. 250, ακριβώς μπερδεύω τους αυτοκράτορες. Δεν έχει καμιά σημασία αυτό επειδή το λέει το βιβλίο σας το λέω.

Άγιος Φιλούμενος

Και μετά έχομε και τον Άγιο μάρτυρα Φιλούμενο. Τι ωραία κουβέντα! Αγαπημένος θα πει Φιλούμενος. Ήταν εκεί στη Λυκαονία, στη Μικρά Ασία, και φρόντιζε τη μεταφορά του σιταριού στη Γαλατία. Διαμετακομιστικό εμπόριο. Ήτανε χριστιανός. Τον κατήγγειλαν, εκεί, στον έπαρχο, κι εκείνος τον εκάλεσε να απολογηθεί. Του ζήτησε, ως γνωστόν, να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα, εκείνος, όμως, επέμενε. Κι ο τύραννος διέταξε να τον βασανίσουν και μάλιστα, καθώς γράφει το ιερό Συναξάριο, τον βασάνισαν τόσο πολύ, που ίσα που έβγαινε η αναπνοή του και στο τέλος, τον εδεσαν πίσω από άρμα και τον έσερναν στους δρόμους. Βάδισε κάμποσο, σύρθηκε, για την ακρίβεια, και παρέδωσε την ψυχούλα του ο Άγιος Φιλούμενος στον φιλάνθρωπο Χριστό, στα χρόνια του Αυρηλιανού, 270-275 μ.Χ.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία