30 Δεκεμβρίου Αγία Ανυσία

Αγία Ανυσία

Πάμε, τώρα, στις 30 του μηνός Δεκεμβρίου, πάντα, γιορτάζει η Εκκλησία μας την Αγία οσιομάρτυρα Ανυσία, από τη Θεσσαλονίκη. Στα χρόνια του Μαξιμιανού. 286-304. Ήταν βλαστός πλούσιας και ευσεβούς οικογενείας οι γονείς της ήταν χριστιανοί. Κι η κορούλα τους ποθούσε τον μοναχικό βίο. Ήταν δύσκολοι χρόνοι τότε και μοναστήρια σπάνια, και τι έκανε, όταν εκοιμήθησαν εκείνοι; Έγινε καλογραία, παρθένος, μοναχή, κι ασκήτευε στο σπιτάκι της. Κι έφτασε σε μεγάλα ύψη την χαιρόταν ο Χριστός, κι ο ουρανός, την χαιρόντουσαν και οι χριστιανοί. Κι ο Κύριος θέλησε να της δώσει κι έναν στέφανο, ακόμη. 

Τον στέφανο του Μαρτυρίου γι αυτό και μια μέρα, καθώς πήγαινε η Ανυσία στην εκκλησία να λειτουργηθεί, βγήκε μπροστά της ένας στρατιώτης ειδωλολάτρης. Αληθινός σατανάς. Τον έβλεπες και σ’ έπιανε φρίκη. Τι ταλαιπωρία στον άνθρωπο, όταν οδηγείται απ’ το κακό! και την άρπαξε και της είπε: «Πήγαινε, τώρα, να θυσιάσεις στα είδωλα, αλλοιώς σε σκοτώνω.» Κι άρχισε να βρίζει και να χειροδικεί. Κι εκείνη, βλέποντας τον αληθινό σατανά, δεν φοβήθηκε καθόλου. Του λέει: «Αληθινός Θεός είναι μόνο ο Χριστός μου και κανένας άλλος. Τ’ άλλα είναι ψέματα, είναι πλάνη και οι θεοί αυτοί των ειδώλων είναι τα δαιμόνια.» Κι εκείνος εφρύαξε τόσο πολύ, και η Αγία τον έφτυσε κατά πρόσωπο, μήπως συνέλθει και καταλάβει. Αλλά εκείνος δεν θέλησε γι αυτό και βγάζει το σπαθί του και την κτυπά στη μια πλευρά και βγήκε το σπαθί από την άλλη, και η Αγία παρέδωκε την πανέμορφη ψυχή της, η Αγία Ανυσία, στον φιλάνθρωπο Χριστό μας, που ελογχίσθη απ’ τον αγροίκο στρατιώτη Εκείνος, πάνω στον σταυρό Του, την ημέρα της Θείας σταυρώσεως. 

Τυχερή ήταν η Αγία Ανυσία. Πήγε κοντά στον γεννηθέντα Χριστό και στον μεγαλομάρτυρα του γολγοθά. Κι έλαβε τη θέση της οσιομάρτυρος στον ουρανό στη Θεία Βασιλεία και δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα της ούτε τους χριστιανούς γι αυτό και σημέρα , που δυσκολεύεται η πατρίδα μας κι η Θεσσαλονίκη, έχομε τόσους Αγίους και τόσους μάρτυρας, και ντόπιους και ξένους, που μας βοηθάνε, που μας επισκέπτονται και που μας προστατεύουν. Αυτό μην το ξεχνάμε.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία