7 Δεκεμβρίου Άγιος Αμβρόσιος

Άγιος Αμβρόσιος

Πάμε, στας 7 του μηνός Δεκεμβρίου, γιορτάζει ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων. Στο σημερινό Μιλάνο της Ιταλίας. Του 4ου αιώνος κι αυτός, σπουδαίος, νομικός μεγάλος, έγινε διοικητής του Μιλάνου και της επαρχίας εκεί, ήταν δίκαιος και συνετός και κατηχούμενος ετοιμαζόταν, δηλαδή, να βαπτισθεί. Πεθανε ο επίσκοπος Μεδιολάνων και μετά οι ορθόδοξοι μάλλωναν με τους αρειανούς στο ποιος θα καταλάβει τον θρόνο και έγινε κίνημα επανάσταση. Κι ως διοικητής ο Αμβρόσιος εστάλη να καταστείλει την στάση και την επανάσταση και να φέρει την ησυχία και την ειρήνη.

Πήγε, λοιπόν, και τους μίλησε τόσο γλυκά, ήταν ρήτορας και σοφός και ενάρετος, παρότι ακόμη δεν είχε βαπτισθεί και τους κατάφερε και τους ηρέμησε και τότε ένα παιδάκι φώναξε δυνατά: Ο Αμβρόσιος να γίνει επίσκοπος.» Ήταν φωνή Θεού. Ήταν κλήσις Κυρίου. Κι εκείνος, βέβαια, δεν ήθελε, και λέει το Συναξάριο πως, μόλις τ άκουσε αυτά κι ο κόσμος όλος, αιρετικοί και χριστιανοί, είπαν ναι, άξιος, τι κάνει εκείνος; Φεύγει, με τρόπο, και καθώς εβράδυαζε, καβαλλάει ένα άλογο κι έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση, για να μη γίνει μητροπολίτης και μόλις ξημέρωσε, τι είχε γίνει; Βρεθηκε, πάλι, στο ίδιο σημείο, από όπου έφυγε. Στης εκκλησίας την αυλή και τότε κατάλαβε ότι ο Θεός τον ήθελε σ’ αυτή τη θέση. Στον Θεό ποιος μπορεί να πει όχι; Κι έγινε, λοιπόν, επίσκοπος Μεδιολάνων, ο μεγάλος Αμβρόσιος, φρόντισε τους χριστιανούς, φρόντισε τους αιρετικούς, διότι η Εκκλησία εταλαιπωρείτο από τον Αρειανισμό και τις παραφυάδες του, και προπαντός με τον Θείο του λόγο και με την άγια χάρη, έφερνε αμέτρητους στην Εκκλησία και προστάτευε πολλούς δυσκολεμένους και αδύνατους είχε τόση παρρησία, που έβαλε επιτίμιο και κανόνα στον ίδιο τον αυτοκράτορα Θεοδόσιον τον Μέγαν με κάποια στάση, πο γινε στη Θεσσαλονίκη και μετά που έδωσε εντολή να φονεύσουν 7.000 στασιαστάς. Κι ο Θεοδόσιος, όταν πήγε στην εκκλησία και μπήκε στο Ιερό Βήμα, του λέει ο Άγιος Αμβρόσιος: «Έξω!» σε ποιόν είπε «Έξω;» Στον πλανητάρχη, παρακαλώ. Σε ποιόν είπε «Έξω;» Σ’ αυτόν.

Κι ο Θεοδόσιος μεγάλος κι αυτός να το πούμε γιατί είναι κι αυτός Άγιος της Εκκλησίας. Λοιπόν το εδέχθη! Εδέχθη επιτίμιον οκτώ μηνών ούτε να μεταλάβει ούτε να κάμει τίποτε απ’ τα καθήκοντα του. Το εδεχθη, με άκρα ταπείνωση και μεγάλη υπακοή γιατί είχε καταλάβει κι αυτός ένα πολύ σπουδαίο πράγμα. Ότι δεν μπορούμε, με κανένα τρόπο, να εναντιωθούμε στην Εκκλησία στην Εκκλησία και στον Θεό. Τι σπουδαίος κι αυτός! Λέμε ναι. Αλλά, άμα έχεις την οικουμένη στα χέρια σου, θα κάμεις και λάθη. Η ομορφιά ποια είναι στον Θεοδόσιο; Ότι εδέχθη και παρεδεχθη! να μετενοήσει και την ημέρα των Χριστουγέννων πήγε στην εκκλησία και τι; Έκανε μετάνοια μπροστά στον επίσκοπο και σ’ όλο το εκκλησίασμα και ζήτησε επισήμως συγγνώμη, κλαίγοντας! Κλαίγοντας! και αποκατεστάθη. Αυτός ο Μέγας Θεοδόσιος! Αποκατεστάθη! και είναι κι εκείνος γραμμένος στο Αγιολόγιο γιατί, αν ο Μέγας Κωνσταντίνος έφερε τη θρησκευτική ελευθερία στην αυτοκρατορία και στον κόσμο, ο Μέγας Θεοδόσιος διάλεξε, ως επίσημη θρησκεία του κράτους του, την ορθοδοξία. Η οποία κινδύνευε από Γότθους , βαρβάρους, αιρετικούς, Ιουδαίους, ειδωλολάτρες, κι έκαμαν θραύση και τώρα την πήρε την Εκκλησία, την ορθοδοξία, υπό την προστασία του ο αυτοκράτωρ έθεσε, δηλαδή, τον εαυτό του στη διάθεση της Εκκλησίας. Ήταν, δηλαδή, υπερασπιστής του ορθοδόξου δόγματος είναι πολύ σπουδαίο κι αυτό να το πούμε. Ισχύει μέχρι και σημέρα γι αυτό και κάποιοι εδώ στην Ελλάδα φρυάττουν και φωνάζουν κι επιμένουν να χωρίσει η Εκκλησία από το κράτος.

Η Εκκλησία δεν έχει φόβο. Αλλά, άμα την προστατεύει, όμως, το κράτος, προστατεύει τους πιστούς. Όχι την Εκκλησία του Χριστού. Αλοίμονο είναι καλό για τον κόσμο γιατί αλλοιώς, τι θα κάναν οι περισσότεροι; θα ορμούσαν μέσα στις εκκλησίες οι αιρετικοί, θα μας σφάζαν, θα μας σκότωναν μακάρι να γίνει. Αλλά, είμαστε έτοιμοι γι αυτό; γι αυτό είναι πάρα πολύ καλό η Εκκλησούλα να ναι αγκαλιά με την ορθόδοξη πολιτεία μας με την καινή πολιτεία, την ορθόδοξη με άλφα γιώτα που την έβαλε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Συνέχισε ο Μέγας Θεοδόσιος την επύργωσε ο Μέγας Ιουστινιανός, που κατήργησε όλες τις αιρέσεις κι έκαμε τόσα καλά και μέχρι σημέρα , η πολιτεία είναι αγκαλιασμένες με την Εκκλησία. Όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν δεν πειράζει, για να το βγάλουνε αυτό που υπάρχει! που επιμένουν μερικοί να δείτε μετά τι προβλήματα θα δημιουργηθούν και τι βάσανα θα υπάρξουν εκείνοι που τα έβαλαν ήξεραν περισσότερα από μας, αδελφοί μου.

Κι ήσαν Θεοκίνητοι άνδρες και ο Μέγας Κωνσταντίνος, σαν τον Μέγα Κωνσταντίνο άλλος δεν θα περάσει, μετά τους αποστόλους. Από την άποψη των αυτοκρατόρων μέγας Θεοδόσιος, Μέγας Ιουστινιανός, Μέγας Ηράκλειος, Βασίλειος ο Β, Ιωάννης Βατατζής, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, για να πω περιληπτικά τους σπουδαιότερους είναι , λοιπόν, η Εκκλησούλα αγκαλιά με την Πολιτεία, είναι η Πολιτεία μέσα στην Εκκλησία γιατί η Πολιτεία από τι αποτελείται; από ορθοδόξους. Αυτό είναι., από ορθοδόξους! Που υποστηρίζουν την πατρίδα, υποστηρίζουν την Εκκλησία, είναι τα μέλη της είναι τα παιδιά της. Δεν αποτελείται η Εκκλησία από αιρετικούς ε, όχι. Δεν θα ταν Εκκλησία ορθόδοξη, τότε. Κι είν όμορφη αύτη η συνύπαρξη. Όμορφη και ωραιότατη. Κι ευχόμεθα να μη χαλάσει γιατί, άμα χαλάσει, αυτό θα ναι για την Εκκλησία συν. Θα φέρει μάρτυρες καινούριους. Θα φέρει αυτούς... Αλλά, αντέχομε; γι αυτό κι ευχόμαστε στην Εκκλησία να μας γλυτώνει ο Θεός «από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης.»

Παρότι ο Άγιος Ιάκωβος, ο αδελφόθεος, μας λέει να ‘χομε κάθε χαρά, όταν περιπεσομε σε πειρασμούς. Αλλά, ποιος αντέχει τους πειρασμούς; Λίγοι γι αυτό η Εκκλησία φέρεται με ευσπλαχνία και με συγκαταβατικότητα και κένωση για να μας βοηθήσει όλους και να μας σώσει όλους. Πάμε, όμως, να φύγομε, τώρα, ο Άγιος Αμβρόσιος εκοιμήθη εν Κυρίω το 397 στο Μιλάνο, στα Μεδιόλανα, τότε, όπου είχε γίνει το Σύμφωνο των Μεδιολάνων. Το Edictum. Η συμφωνία του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και του Λικινίου για ανέξιθρησκία να υπάρχει, δηλαδή, θρησκευτική ελευθερία, που υπάρχει μέχρι σημέρα και την οποία παραβαίνουν, πολλές φορές, ποιοι; οι αιρετικοί γι αυτό η πολιτεία η Βυζαντινή τους έβγαζε έξω τους αιρετικούς. «Σπίτι σας, Κύριοι!»

Ένα μήλο, άμα είναι χαλασμένο, το βγάζεις απ’ το καλάθι, για να μη χαλάσουν και τα υπόλοιπα είναι ρεαλισμός αυτά και είναι αγάπη κι είναι φροντίδα αυτά μη βλέπετε σημέρα , που τα διέστρεψαν όλα οι αιρετικοί κι οποίοι λένε το να και τ άλλο μην τους ακούμε, σας παρακαλώ μην τους ακούμε, σας παρακαλώ γιατί πολύ ελεύθερους τους αφήσαμε, και πολλά κάνουν. Δεν πειράζει.

Ζει Κύριος ο Θεός. Λοιπόν. Φύγαμε.


Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία