11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Φιλίππου Αποστόλου, Ζηναΐδος και Φιλονίλλης, Φιλοθέου Κόκκινου, Θεοφάνους Γραπτού, των Αγίων Νεκταρίου, Αρσακίου και Σισινίου, Θεοφάνους και Ιωνά

Άγιος Φίλιππος ο διάκονος

Αλλά, ας πάμε στους Αγίους μας. Το Συναξαριάκι αυτό είναι η καλύτερη παρέα. Πολλοί παίρνουν, τηλεφωνούν κι ευχαριστούν και πάλι γι αυτό το είδος των κηρυγμάτων που κάνομε φέτος, ε, ο Θεός το δωσε. Κι ας δώσουν οι Άγιοι, να ζήσουμε, τουλάχιστον, ένα χρόνο να τους πούμε, με λίγα λόγια, εδώ πέρα, ακούονται κι απ’ τον σταθμό της Εκκλησίας κι ακούγονται στα πέρατα της οικουμένης. Κι οι Άγιοι είναι το ευαγγέλιο στην πράξη έτσι γιατί «ο Ιησούς Χριστός είναι χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», που λέει ο απόστολος Παύλος. Πάμε, τώρα, στις 11 του μηνός Οκτωβρίου, που διανύομε, αύριο, δηλαδή, πέμπτη, γιορτάζει ο Άγιος Φίλιππος ο διάκονος, ένας απ’ τους επτά διακόνους έχομε και τον απόστολο Φίλιππο, που γιορτάζει στις 14 Νοεμβρίου, και θα πούμε τότε τα ανήκοντα σ’ αυτόν. Ήταν έγγαμος ο διάκονος Φίλιππος, απέκτησε τέσσερεις θυγατέρες, που ήσαν προφήτιδες. Τον εξέλεξαν οι Απόστολοι, μαζί με τους άλλους έξι διακόνους, τον έχειροτόνησαν, κι υπηρετούσε την πρώτη Εκκλησία εκήρυξε στη Σαμάρεια, εβάπτισε τον οικονομικό υπουργό της βασίλισσας της αιθιοπίας Κανδάκη, μετέβη στο Άζωτον, εκεί της Παλαιστίνης, παλιά που ζούσε ο προφήτης Ιωνάς, και εκήρυξε το ευαγγέλιο και τέλος μετέβη στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας και εκεί κήρυξε το Άγιο ευαγγέλιο, έφτειαξε και ναό για τις ανάγκες των πιστών, λέει το Συναξάριο, και ύστερα εκοιμήθη εν ειρήνη.

Άγιος Θεοφάνης ο γραπτός

Γιορτάζει, ακόμη, στις 11 Οκτωβρίου, και ο Άγιος Θεοφάνης, ο γραπτός, επίσκοπος Νικαίας της Βιθυνίας γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο , έμαθαν γράμματα Ελληνικά, γράμματα της Εκκλησίας και γράμματα φιλοσοφικά, έγιναν και μοναχοί και πρεσβύτεροι και διακονούσαν, στον ξενώνα της Ιερουσαλήμ, τους αδελφούς έζησαν στα χρόνια της Β Εικονομαχίας και καθώς εμαίνετο εκείνη και έδινε τις τελευταίες προσπάθειες της να καταργήσει το φώς του κόσμου, τον Χριστό, ο επίσκοπος Ιεροσολύμων έγραψε ένα γράμμα στον αυτοκράτορα Θεόφιλο, 829 -842 μ.Χ., και τον επιτιμούσε, κατά κάποιον τρόπο, για την εικονομαχική πολιτική του. Το πήραν εκείνοι, τον ήλεγξαν και προσωπικά, από κοντά και οι δύο, εκείνος, τότε, τους συνέλαβε και τους έβαλε στη φυλακή, έβγαλε τον Θεόδωρο εξω, τον εστιγμάτισε, κι έγραψε, λένε, στο πρόσωπο του με αιχμηρό εργαλείο στίχους υβριστικούς για το πρόσωπο του. Το πρόσωπο του Θεοδώρου και τον έριξε ξανά στη φυλακή έβγαλε μετά και τον Θεοφάνη, τον στιγμάτισε κι αυτόν, κι ύστερα τον εξόρισε στη Θεσσαλονίκη. Όταν έληξε η εικονομαχία, 842, τον εκάλεσε ο πατριάρχης, τον ανεκάλεσε από την εξορία η αυτοκράτειρα, κι ο πατριάρχης Μεθόδιος ο Α 842-846, τον εχειροτόνησε μητροπολίτη Νικαίας. Κι εκεί, αφού εποίμανε το ποίμνιο του, όπως ήθελε ο Χριστός, ανεπαύθη εν ειρήνη έχει γράψει δε και πολλούς κανόνες και, κατά μία άποψη, είναι κι ο ποιητής του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος έγραψε και ιδιόμελα στις μεγάλες εορτές και άλλους ύμνους.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία