8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πελαγίας Οσίας, Πελαγίας Παρθένου, Ταϊσίας, Ιγνατίου Οσιομάρτυρα

Οσία Πελαγία

Να πάμε τώρα, σιγά, σιγά, στις 8 του μηνός Οκτωβρίου είναι η οσία Πελαγία από την Αντιόχεια. Τον 3ο αιώνα κι αυτή. Περίφημη πόρνη και εταίρα, ωραιότατη, κι από τη δουλειά της είχε βγάλει πάρα πολλά χρήματα κι είχε αποκτήσει μεγάλη περιουσία μια μέρα , καθώς πήγαινε στην εργασία της, περνούσε από μια εκκλησία της Αντιοχείας και μιλούσε κάποιος και της έκανε εντύπωση. Ήταν ο επίσκοπος Νόννος μιλούσε τόσο γλυκά και τόσο πειστικά και τόσο ουράνια, που η γυναίκα ξέχασε που ήθελε να πάει κι εσαγηνεύθη και είπε: «Τελείωσαν όλα εδώ θα μείνω». Σταμάτησε η ομιλία του Νόννου και τον βρήκε. Του είπε όλα της τα κρίματα. Κι εκείνος την εβάπτισε. Ήταν ειδωλολάτρισσα και τι κάνει η γενναία αυτή; Αφού τα μοίρασε όλα και δεν άφησε τίποτε, αφού αγάπησε τον Χριστό, είχε τον πολύτιμο μαργαρίτη και βρήκε τον κεκρυμμένο θησαυρό, που λεν οι παραβολές της Καινής Διαθήκης, που ακούσαμε στο ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας, σημέρα , του Αγίου Διονυσίου. Φόρεσε ανδρικά ενδύματα και τι κάνει; Πάει στο όρος των Ελαιών. Στην Ιερουσαλήμ ένα κελλάκι, κι έκανε την άσκηση της και έγινε ολόλευκη. Η πόρνη έγινε οσία. Η αμαρτωλή έγινε Αγία και εκοιμήθη εν Κυρίω. Η Θεία Χάρη μπορεί να μεταβάλει τα πάντα και μπροστά στη Θεία Χάρη δεν ανθίσταται τίποτε ούτε αμαρτωλότης, όταν θέλομε, ούτε κληρονομικότης ούτε τίποτα, έλεγε ο γέροντας Πορφύριος, να ‘χουμε την ευχή του.

Οσία Πελαγία η Παρθένος

Την ίδια μέρα γιορτάζει κι η άλλη Αγία η Πελαγία η παρθένος, απ’ την Αντιόχεια κι αύτη. Από πλούσια κι ευγενική οικογένεια. Πανέμορφη ψυχή. Αγαπούσε τον Χριστό μας όσο τίποτε άλλο. Κι έδινε τη νεότητα της και τα πάντα σ’ Εκείνου τη στοργή και Εκείνου τη χάρη έμαθε κει ο Έπαρχος ο Ρωμαίος για τη χριστιανοσύνη Της Αγίας και τις αρετές της και του ρθε σε κακό να υπάρχει τέτοια ψυχή. Κι έστειλε τους στρατιώτες να την συλλάβουν και να την φέρουν ενώπιον του. Πήγαν αυτοί, κτύπησαν την πόρτα, τους είδε η Αγία και τους παρακάλεσε ευγενικά: «Περιμένετε, λιγάκι, να ετοιμαστώ, και θα ρθω.» και πήγε, λοιπόν, στο δωματιάκι της, γονάτισε προς ανατολάς, από κει που ρθε η Ανατολή των Ανατολών, ο Χριστός, και φώτισε όλους και έσωσε και σώζει, και τον παρακάλεσε, «Χριστέ μου, μη μ’ αφήσεις να πέσω στα χέρια αυτών των ανθρώπων. Πάρε με κοντά σου.» και ύστερα ντύθηκε με τα ενδύματα της ταφής της και αντί να πάει στην πόρτα, στους στρατιώτες, πήγε στο μπαλκόνι, κι έπεσε κάτω. Αυτοκτονία; Οχι έμπνευσις Κυρίου. Η αυτοκτονία είναι κακό έχουμε και τις σουλιώτισσες έχουμε και τις σουλιώτισσες, μην το ξεχνάμε. Λοιπόν. Κι ο Κύριος την πήρε κοντά Του. Δεν επέτρεψε να την μολύνουν αυτοί οι φοβεροί. Τόσο πολύ αγαπούσε τον Κύριο, που δεν ήθελε τίποτε άλλο έλα», λέει, «απ’ το μπαλκόνι.» και πήγε. Λοιπόν.

Οσια Ταϊσία

Έχουμε, ακόμη, και την οσία Ταϊσία, την πόρνη. Αυτήν την έβγαλε στο κλαρί η μάνα της και πήγε μια φορά ένας ασκητής, ο Παφνούτιος ο Σιδώνιος, ως πελάτης και τι έκανε ; Την αλίευσε γι αυτό πήγε. Της μίλησε τόσο στοργικά και τόσο πειστικά και τόσο ουράνια, που η Ταϊσία τα παράτησε όλα είχε τεράστια περιουσία, 400 λίτρες χρυσού, αμύθητο ποσό, τα δωσε όλα, την πήρε ο Άγιος και φύγανε. Πήγε στο βουνό, κλείστηκε σ’ ένα κελλάκι, κι επί τρία χρόνια έλεγε αυτά τα λόγια: Ο πλάσας με, ελέησον με.» Εσύ που με έπλασες, ελέησε με και ύστερα διέταξε ο γέροντας να βγει την κοινώνησε, και την έβαλε μέσα σε μια αυλή να προσεύχεται. Κι έκαμε κι ένα σταυρό να προσεύχεται. Κι η ψυχούλα προσευχόταν δεκαπέντε μερόνυχτα. Κι ύστερα ήλθε ο Νυμφίος Χριστός και πήρε την Ταϊσία κατάλευκη, σαν περιστέρι. Πιο λευκή κι από το χιόνι. Την πήρε στη Θεία Του βασιλεία. Αυτή είν η Εκκλησία. Αυτή είναι η ανακαινιστική δύναμη της. Αυτή είναι η απολυτρωτική της χάρη γι αυτό και ποτέ δεν πρέπει κανένα να κρίνομε τελεσίδικα γιατί δεν ξέρομε τι κρύβει μέσα του και τι του μέλλεται να γίνει. Ας είμαστε συγκαταβατικοί και ας προσέχομε στις κρίσεις μας. Η κρίση είναι μόνο του Θεού. Η διάκριση είναι δική μας.

από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία