7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σεργίου και Βάκχου, Ιουλιανού και Καισαρίου, Λεοντίου, Ευσεβίου και Φήλιξ, των Αγίων Μαρτύρων Φήλιξ, Ενδεχίου και Θύρσου, Πολυχρονίου Ιερομάρτυρα, Ιωάννη και των Αγίων 99 Μαρτύρων, Σεργίου εν τω Σπηλαίω, των Αγίων 10 Συναθλητών του Αγίου Πολυχρονίου, Μνήμη Παναγίας Ναυπακτιώτισσας

7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Σεργίου και Βάκχου, Ιουλιανού και Καισαρίου, Λεοντίου, Ευσεβίου και Φήλιξ, των Αγίων Μαρτύρων Φήλιξ, Ενδεχίου και Θύρσου, Πολυχρονίου Ιερομάρτυρα, Ιωάννη και των Αγίων 99 Μαρτύρων, Σεργίου εν τω Σπηλαίω, των Αγίων 10 Συναθλητών του Αγίου Πολυχρονίου, Μνήμη Παναγίας Ναυπακτιώτισσας

Μεγαλομάρτυρες Σέργιος και Βάκχος

Πάμε κι από τον Θωμά, στις 7 του μηνός Οκτωβρίου, γιορτάζουν οι μεγαλομάρτυρες Σέργιος και Βάκχος. Αξιωματικοί του ρωμαϊκού στρατού. Διοικητής και υποδιοικητής σε μια μεγάλη σχολή που έβγαζε αξιωματικούς είχαν μεγάλα αξιώματα. Αλλά ήσαν, όμως, και χριστιανοί, που αυτό ήταν το όντως αξίωμά τους. Η μεγάλη τους τιμή κι η μεγάλη τους χαρά τους κατήγγειλαν στον Μαξιμιανό, 3ος αιώνας, κι εκείνος τους εκάλεσε, τους ανέκρινε και ομολόγησαν πως είναι χριστιανοί και επέμεναν και δεν άλλαζαν ούτε με τάματα ούτε με απειλές ούτε με κολακείες και τότε διέταξε ο Μαξιμιανός και τους αφήρεσαν τα διάσημα. 

Τις ζώνες και τις επωμίδες και ύστερα τους έντυσε με γυναικεία φορέματα και τους έβγαλε στην πόλη, για να τους διαπομπεύσει εκείνοι δεν άλλαζαν, είχαν τη θεία σκέπη, και κατά την περιδιάβαση αυτή του περιγελάσματος, κι είχαν και Θεία χαρά ανείπωτη. Κι αποφάσισε, στο τέλος, ο αυτοκράτωρ να τους στείλει στην Ευφρατησία, εκεί στο Ιράκ, στον ποταμό Ευφράτη, ήταν μια πόλη. Κι ήταν εκεί ενας σκληρός διοικητής τύραννος, ο Αντίοχος τους δέσανε, λοιπόν, με σίδερα, δεμένοι για τον Χριστό είναι η μεγαλύτερη τιμή, αφού και τον Κύριο Της δόξης έδεσαν. Κι έφθασαν στην Ευφρατησία, ύστερα από μερες και κατάκοποι μπαίνοντας στην πύλη της πόλεως, άγγελος Κυρίου τους παρουσιάστηκε, τους ενίσχυσε και τους έδωσε μέγα θάρρος και δύναμη ουράνια ο Αντίοχος τους πήρε με το καλό, συνήθης τακτική και πρακτική των δημίων και των τυράννων, εκείνοι έμειναν ασάλευτοι και τότε παρέλαβαν οι δήμιοι τον Βάκχο και τον έδερναν αλύπητα με βούνευρα. 

Ωμά νεύρα βοδιών, που στην άκρη είχαν σίδερα, μικρά σίδερα, ακίδες, που κτυπώντας το σώμα του μάρτυρος καθώς και του άνθρωπου, έκαμαν πληγές και αυλάκια. Κι έτρεχε το αίμα ο Βάκχος, η ψυχούλα αυτή, επειδή πολλοί τον κτυπούσαν επί ώρα πολλή, όπως λέει το Συναξάριο, παρέδωσε επάνω στα βασανιστήρια το πνεύμα του στον Χριστό μας. Κι εμεινε ο Σέργιος μόνος του ο Βάκχος, όμως, ανεβαίνοντας στον δεσπότη Χριστό, με Θεϊκή συνοδεία και με τη χάρη Εκείνου, παρακαλούσε και για τον Σέργιο. 

Ήλθε η ώρα του, δεν άλλαξε κι εκείνος, και του φόρεσαν στα πόδια σιδερένια παπούτσια, που χαν μέσα μυτερές πρόκες και πατώντας, φορώντας τα, δηλαδή, μπήχτηκαν στα πόδια του και τον ανάγκασαν να τρέχει σε μακρότατα μέρη και υπέφερε τα πάνδεινα. Δεν άλλαξε, όμως. Τον γύρισαν ξανά, τον πέταξαν στη φυλακή, νηστικό και πονεμένο, ο Χριστός τον ενίσχυσε και τον εθεράπευσε κι έλαμπε ο Σέργιος τον έβγαλαν, πάλι, του φόρεσαν ξανά παπούτσια, τον ταλαιπώρησαν αμέτρητα , και στο τέλος, αφού δεν άλλαζε και δεν μπορούσαν να τον κάμψουν, τον αποκεφάλισαν εκεί, στην Ευφρατησία είναι μεγάλοι αυτοί οι μάρτυρες Σέργιος και Βάκχος, αργότερα έφεραν τα λείψανα τους στην Κωνσταντινούπολη κι έφτειαξαν μεγάλο ναό και μεγάλο μοναστήρι στο όνομα των αγίων είναι πολύ συγκινητικός ο βίος τους και συγκλονιστικός εγώ, όμως, δεν έχω χρόνο όσοι από σας θέλετε ν ακούσετε, είχαμε κάμει πρόπερσι μια ομιλία εδώ, τριών τετάρτων μόνο γι αυτούς τους δυο Αγίους. Σέργιο και Βάκχο οπότε, όσοι θέλετε και δεν βαριέστε, κι αν βαριέστε, καλύτερα, την Παρασκευή, 9 η ώρα το βράδυ, στον σταθμό του Πειραιώς, στον 99,2, έχει κάθε Παρασκευή, εκεί θα επαναληφθεί η ομιλία, η ομιλία μας για τον Σέργιο και Βάκχο μπορείτε ν ακούσετε περισσότερα εμένα από παιδάκι με συγκινούσαν αυτοί οι Άγιοι μάρτυρες. Λοιπόν.

Απο το συναξάρι του Παππούλη Ανανία